Πρέβεζα: Διώξεις κατά αγωνιστών για τους πλειστηριασμούς

Την Τετάρτη 2 Μαΐου 2018 στις 9πμ, οδηγούνται στα Δικαστήρια της Πρέβεζας αγωνιστές του κινήματος κατά των πλειστηριασμών.

Έχει καλεστεί συγκέντρωση αλληλεγγύης και έχει κηρυχθεί στάση εργασίας από τις 9 το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι από το Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας και το νομαρχιακό παράρτημα της ΑΔΕΔΥ.

Ανακοίνωση καταγγελίας εξέδωσε η Συνέλευση Συντονισμού Εργαζομένων – Ανέργων Πρέβεζας η οποία και καλεί στη συγκέντρωση έξω από τα Δικαστήρια της πόλης:

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΤΟΥ ΛΑΟΥ Η ΠΑΛΗ ΘΑ ΤΗ ΣΠΑΣΕΙ!

Θεωρούμε ότι «Υπέρτερο συμφέρον» είναι το δίκιο και οι ανάγκες των εργαζόμενων και όχι το «δίκιο των θεσμών», του κεφαλαίου και των τραπεζών…

Απαιτούμε:

Την απόλυτη προστασία της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας.

Κατάργηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για χρέη των λαϊκών οικογενειών.

Δραστική μείωση των ληστρικών στεγαστικών δανείων. Πλήρη διαγραφή για τους ανέργους.

Καλούμε το λαό της Πρέβεζας τη Τετάρτη στις 2 ΜΑΗ στις 9 π.μ έξω από τα δικαστήρια για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους διώκονται για τη συμμετοχή τους σε κινητοποιήσεις ενάντια στους πλειστηριασμούς.

Στάση εργασίας 9 το πρωί με 12 το μεσημέρι από το Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας και το νομαρχιακό παράρτημα Πρέβεζας της ΑΔΕΔΥ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ

«Συνέλευση συντονισμού εργαζομένων – ανέργων Πρέβεζας»

πηγή

Ο Μιχαλολιάκος ομολογεί τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου (video) [24-25/4/2018]

Ανατριχίλα από τα οπτικοακουστικά ντοκουμέντα από τον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του Αρχηγού.

(Κείμενο: Γιώτα Τέσση, ΕφΣυν, 26/4/2018)

Το ένα μετά το άλλο παρουσιάζονται στη δίκη της ναζιστικής οργάνωσης τα οπτικοακουστικά ντοκουμέντα από τον σκληρό δίσκο του υπολογιστή του Μιχαλολιάκου που κατασχέθηκε από τις Αρχές.

Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα βίντεο μέσα από τα οποία επιβεβαιώνεται ότι οι εγκληματικές επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου δεν είναι παρά υλοποίηση των κεντρικών εντολών του Αρχηγού.

«Αμα μπούμε στη Βουλή θα τους χαστουκίζουμε… κι αυτό δεν θα μπορέσουν να το κρύψουν τα κανάλια», λέει ο Μιχαλολιάκος και είναι ο Κασιδιάρης που γρονθοκοπεί σε απευθείας μετάδοση τη Λιάνα Κανέλλη.

Για τη βίαιη επίθεση του υπαρχηγού του, ο Αρχηγός καμαρώνει ότι «η Χρυσή Αυγή ανέβηκε δύο μονάδες στις κρυφές δημοσκοπήσεις».

Σε άλλο βίντεο ο Μιχαλολιάκος καταγράφεται στα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης, στις 21.1.2012, να ομολογεί τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου στο κέντρο της Αθήνας: «Δεν κάνει τίποτα, λέει, η Χρυσή Αυγή για την πλ. Αττικής, τον Αγιο Παντελεήμονα, τα Πατήσια, την Κυψέλη. Ε ποιοι μαχαιρωθήκανε τότε σ’ αυτές τις περιοχές για να μείνουνε κάποια κομμάτια ελληνικά; Στην πλατεία του Αγ. Παντελεήμονα ποιοι παίζανε ξύλο με τα ΜΑΤ και τρώγανε τα χημικά: οι κάτοικοι ή οι χρυσαυγίτες;».

Είχαν προηγηθεί δεκάδες επιθέσεις στις συγκεκριμένες περιοχές, με αποκορύφωμα το πογκρόμ που οργάνωσε η Χ.Α. τον Μάιο του 2011 μετά τη δολοφονία Καντάρη.

Για τα γραφεία της Χ.Α. ο Αρχηγός καυχιέται ότι όσοι περνούσαν απ’ έξω «ή τρέχανε ή δεν προλάβαιναν να τρέξουν».

Στη δεύτερη περίπτωση, όσων δεν πρόλαβαν να τρέξουν, ανήκουν ο Αλ. Λάζαρης, που δέχτηκε δολοφονική επίθεση έξω απ’ τα κεντρικά της Μεσογείων (για τον άγριο ξυλοδαρμό του φοιτητή έχει καταδικαστεί ο Χρ. Ζέρβας, ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Μιχαλολιάκου), και ο Χρ. Αντίοχος, που γνώρισε τη χρυσαυγίτικη βία σε ηλικία 18 ετών επειδή έτυχε να περνάει έξω από τα γραφεία της οργάνωσης στην Πάτρα.



Ακόμα και για τα επεισόδια των χρυσαυγιτών στις δικαστικές αίθουσες έχει δώσει έγκριση ο Μιχαλολιάκος και μάλιστα σε συνέντευξή του σε βελγικό κανάλι, κατά την οποία λέει: «Εμείς θέλουμε να ξαναζήσουμε τη Βουλή του ’65 με καρεκλιές. Βεβαίως οι καρέκλες είναι καρφωμένες αλλά στα δικαστήρια, όπως μου είπανε, ξεκολλούνε κι όλες μαζί…»

Οσο για τις δεκάδες δολοφονικές επιθέσεις κατά μεταναστών ή ιδεολογικών αντιπάλων τους, τα τάγματα εφόδου δεν είχαν παρά να εφαρμόσουν μερικές από τις οδηγίες του Αρχηγού: «Ο λύκος την καθαρίζει τη φωλιά του κι αυτή η φωλιά θα παραμείνει καθαρή… με φασίστες, ναζιστές, εγκληματίες, μαχαιροβγάλτες, ό,τι θέλουν…» ή «Στο σκοτάδι γίνονται οι καλύτερες δουλειές».

Τέλος, ο ισόβιος Αρχηγός έχει φροντίσει να καταστήσει σαφή στα μέλη της οργάνωσης τον ρόλο τους: «Εσείς είστε τα τάγματα εφόδου», «Ζήτω τα παιδιά της Χ.Α. και να μη γίνουνε ποτέ δημοκράτες», «Κερδίζουμε την ελευθερία στο πεζοδρόμιο… περιφρονώντας τα δημοκρατικά ήθη, χαιρετώντας με το δεξί χέρι υψωμένο ψηλά».

■ Επόμενη δικάσιμος, την Τετάρτη 2 Μαΐου, στη δικαστική αίθουσα των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού.

πηγή

KΑΝΕΝΑ ΟΡΥΧΕΙΟ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

---

Στα βουνά της Χαλκιδικής συντελείται μια τεράστια καταστροφή εις βάρος της μητέρας φύσης. Το Ελληνικό κράτος έχει πουλήσει τα δικαιώματα εκμετάλλευσης του χρυσού που βρίσκεται κάτω από τα αρχέγονα δάση της περιοχής των Σκουριών στην εταιρία Eldorado-Ελληνικός Χρυσός. Η εν λόγο εταιρία έχει ήδη αρχίσει το κατάπτυστο έργο της: την εντατική αποψίλωση 4.000 στρεμμάτων δάσους και την κατασκευή εργοστασίου επεξεργασίας μεταλλευμάτων μεταξύ των χωριών Ολυμπιάδας, Στανού, Μεγάλης Παναγιάς και Ιερισσού. Το κράτος και η εταιρία με το έργο τους αυτό θα στερήσουν τη ζωή από το ίδιο το δάσος, αλλά και από τα χιλιάδες ζώα που ζουν μέσα σε αυτό, τα καθαρά υπόγεια ύδατα και το έδαφος θα μολυνθούν από τοξικές ουσίες όπως το κυάνιο. Με απλά λόγια ένας ολόκληρος ζωντανός κόσμος θα εξοντωθεί στο βωμό του κέρδους των πολυεθνικών εταιριών και των κρατικών ιθυνόντων, αφήνοντας πίσω τους μολυσμένη γη και θάνατο.

Κάτοικοι που δεν εφησυχάζουν μπροστά στη καταστροφή, από χωρία όπως της Ολυμπιάδας και της Μεγάλης Παναγιάς, αγωνίζονται δεκαετίες τώρα ενάντια στα μεταλλεία. Φέτος δόθηκε η τελική άδεια από την κυβέρνηση και το νέο έργο ουσιαστικά ξεκίνησε. Από το Μάρτιο γίνονται συγκρούσεις με τους κατοίκους και τους υπερασπιστές του δάσους από τη μία και την αστυνομία και τους εργάτες της εταιρίας από την άλλη.

Η μεταλλουργία δεν είναι μια ανακάλυψη της σύγχρονης εποχής, άλλωστε οι επιπτώσεις των αρχαίων μεταλλείων δεν έχουν ακόμα αποκατασταθεί. Από τα αρχαία χρόνια η απόκτηση «πολύτιμων» μετάλλων συνδέθηκε με την κοινωνική καταξίωση και την ενδυνάμωση της κρατικής μηχανής. Ο λαμπερός χρυσός, που είναι ένα ασήμαντο μέταλλο για μια ζωή ελεύθερη, έγινε κίνητρο για να σκοτώνει συστηματικά η βιομηχανία την μοναδική πηγή ζωής, τη φύση. Αυτή η κυριαρχική συμπεριφορά του πολιτισμού πάνω στη φύση είναι αποτέλεσμα της εξουσιαστικής νοοτροπίας του ανθρωποκεντρισμού, της αυθαίρετης πεποίθησης του ανθρώπου πως είναι ανώτερος από ό,τι άλλο φυσικό στοιχείο τον περιβάλλει. Η αντίληψη αυτή είναι απόρροια της αλλοτρίωσης του ανθρώπου από το φυσικό κόσμο. Με την διαμεσολάβηση της διαδικασίας του πολιτισμού, την δόμηση των πόλεων, των κρατών και των εξουσιαστικών σχέσεων, οι άνθρωποι αγνοούν την γήινη-ζωική τους φύση, η οποία είναι άμεσα αλληλένδετη με την ύπαρξη και την εξέλιξη του φυσικού κόσμου.

Οι άνθρωποι θα μπορούσαμε να συμβιώνουμε αρμονικά με την υπόλοιπη φύση, ζώντας με απλότητα σε ελεύθερες κοινότητες και ομαδοποιήσεις, όπως έκαναν πρόγονοι μας για χιλιάδες χρόνια. Αντί αυτού σήμερα, ενταγμένοι μέσα σε ένα πολύπλοκό, μηχανοποιημένο τεχνικό περιβάλλον, γεμάτο διαχωρισμούς και καταμερισμένες δραστηριότητες, γινόμαστε μέρος μιας παγκόσμιας μηχανής που σπέρνει τον όλεθρο σε ανθρώπινους πληθυσμούς, στα άλλα ζώα και τη Γη γενικότερα.

Οι βιότοποι που απειλούνται σήμερα άμεσα από τα μεταλλεία δεν είναι μόνο στη Χαλκιδική αλλά και σε άλλες περιοχές της βόρειας Ελλάδας, όπως στο Κιλκίς και στην Αλεξανδρούπολη. Όμως ας μην έχουμε αυταπάτες, η τεχνοκρατία και η κεφαλαιοκρατία στο σημερινό κόσμο εκφράζονται μέσα από ένα παγκόσμιο σύστημα που κτυπάει κάθε σημείο του πλανήτη είτε είναι θάλασσα, είτε ξηρά. Ειδικότερα, όμως, σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου, η λεηλασία της φύσης και των φτωχών ανθρώπων είναι αδιανόητη. Γιγάντιες πολυεθνικές εταιρίες με τη βοήθεια των κρατών και των διεθνών οργανισμών εκβιάζουν γηγενής πληθυσμούς με κάθε μέσο (πολέμους, επισιτιστικές κρίσεις, οικονομικά μέτρα) να δεχθούν τις επενδύσεις και να εργαστούν σε αυτές με αντάλλαγμα ένα πενιχρό μισθό και μια σύντομη και μίζερη ζωή. Με υπερσύγχρονες μηχανές κόβουν δάση, ξεκοιλιάζουν τη γη, μολύνουν τον αέρα, το νερό και το υπέδαφος. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα παίρνουν ένα παράδεισο και τον κάνουν κόλαση για να τον εγκαταλείψουν μόλις το κοίτασμα δεν είναι πια κερδοφόρο. Αυτό το κυνήγι «θησαυρού», είτε πρόκειται για μεταλλεύματα όπως ο χρυσός είτε για ενέργεια (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, λιγνίτη), είναι παντελώς αδιέξοδο και καταστροφικό. Η λεγόμενη πρόοδος του πολιτισμού και το ιδεολόγημα της ανάπτυξης εξυπηρετούν μόνο την πρόσκαιρη ύπαρξη του παγκόσμιου εξουσιαστικού συστήματος που διαλύει, όμως, κουλτούρες δεκάδων χιλιάδων χρόνων, αρχέγονα δάση, ζωικές κοινότητες και οικοσυστήματα και που υπόσχεται την δυστοπία.

Η καταστροφή του φυσικού κόσμου, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε πλανητικό επίπεδο δεν μας αφήνει χρονικά περιθώρια ανοχής αυτής της κατάστασης. Χρειάζεται ως ζωντανά πλάσματα να αρνηθούμε το σύστημα που μας εξουσιάζει και να αγωνιστούμε για την καταστροφή του. Να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με το φυσικό κόσμο και να αντισταθούμε σε ό,τι μας εμποδίζει από μια αρμονική συμβίωση με αυτόν. Το κράτος, το βιομηχανικό σύστημα και η μαζοποίηση στις πόλεις χρειάζεται να καταστραφούν για να ανθίσει στα συντρίμμια τους μια αδάμαστη ζωή για ανθρώπους, ζώα και φύση.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΒΙΑΣΜΟ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ 

ΑΓΡΙΑ ΦΥΣΗ Από την ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Γιγαντώνεται το κύμα αντιδράσεων για τις εξορύξεις στην Ηπειρο

Πιο πολύ και από τα γεωτρύπανα των πολυεθνικών της Repsol και της Energean Oil & Gas που αυτή την περίοδο τραντάζουν τον νομό Ζίτσας αναζητώντας ίχνη υδρογονανθράκων, η Ηπειρος σείεται από το κύμα των αντιδράσεων των πολιτών που είναι αποφασισμένοι να σταματήσουν με κάθε τρόπο την εξόρυξη που απειλεί να εξαφανίσει μια για πάντα την παρθένα ομορφιά της περιοχής.

Οπως καταγγέλλουν, οι εργασίες των πετρελαϊκών γίνονται χωρίς να υπάρχει καμία ενημέρωση των πολιτών αλλά και –το κυριότερο– χωρίς κανείς να γνωρίζει αν τηρούνται τα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, αν θα επηρεαστεί η σεισμικότητα της περιοχής από τις συνεχείς γεωτρήσεις και κατά πόσο θα ζημιωθούν το φυσικό τοπίο, το νερό και η υγεία των κατοίκων.

«Οι εργασίες γεώτρησης και τοποθέτησης εκρηκτικών στην περιοχή της Ζίτσας με στόχο την ανεύρεση κοιτασμάτων συνεχίζονται ακάθεκτα καθώς οι πετρελαϊκές εταιρείες έχουν βάλει στο στόχαστρο την Ηπειρο και πιο συγκεκριμένα μια ολόκληρη έκταση 4.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων» εξηγεί στο Documento η Λίλα Τσάτση, μέλος της Πρωτοβουλίας Πολιτών Ενάντια στην Ερευνα και Εξόρυξη Πετρελαίων στην Ηπειρο.

Δυναμικές κινητοποιήσεις

«Η υποστήριξη και η αλληλεγγύη που έχουμε δεχθεί είναι πολύ μεγάλες και είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε με κάθε τρόπο τον αγώνα μας. Οι ζυμώσεις συνεχίζονται και μέσα στο επόμενο διάστημα οργανώνουμε κινητοποιήσεις στην Ηπειρο, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη προκειμένου να ενημερώσουμε ακόμη περισσότερο κόσμο και να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή μας» σημειώνει η ίδια. Μεταξύ άλλων, η Πρωτοβουλία Πολιτών έχει προχωρήσει σε καταγγελία στην επιθεώρηση περιβάλλοντος μαζί με τη WWF και την Greenpeace. «Κάνουμε κινήσεις προς όλα τα μέτωπα και αναζητούμε συμμάχους σε ελληνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο» επισημαίνει η κ. Τσάτση, καυτηριάζοντας μεταξύ άλλων τη στάση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ της περιοχής, οι οποίοι «παρά τις οχλήσεις μας δεν παίρνουν ξεκάθαρη θέση αναφορικά με το ζήτημα. Θεωρούμε προφανές πως από τη στιγμή που ανήκουν στην κυβέρνηση είναι και οι ίδιοι υπέρ των εξορύξεων».

4.000 υπογραφές σε διαδικτυακή εκστρατεία

Ωστόσο οι διαβεβαιώσεις δεν φαίνεται να πείθουν τους κατοίκους και πολίτες, οι οποίοι μεταξύ άλλων υπογράφουν στη διαδικτυακή εκστρατεία που ξεκίνησε μέσω της πλατφόρμας Avaaz με βασικό αίτημα τη διάσωση της Ηπείρου από τις εξορύξεις. Οπως αναφέρεται στο κείμενο, το οποίο μέχρι στιγμής έχει συγκεντρώσει 5.000 υπογραφές, «η Ηπειρος αξίζει καλύτερη μοίρα από το να “καεί” στον βωμό της απληστίας των πολυεθνικών του πετρελαίου για ακόμη περισσότερη από την, σαφώς παρωχημένη πλέον, βρόμικη αυτή ενέργεια». Βασικό αίτημα είναι η επείγουσα ψήφιση νομοσχεδίου που θα ακυρώνει την παραχώρηση του δικαιώματος έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στη χερσαία περιοχή της Ηπείρου στην πολυεθνική Repsol SA και την ελληνική Energean Oil & Gas.

Greenpeace: Κατηγορηματικά αντίθετοι

Στις τεράστιες απώλειες που θα υποστεί η ευρύτερη περιοχή αλλά και οι κάτοικοι αναφέρεται η Greenpeace, η οποία με ανακοίνωσή της σημειώνει πως οι πετρελαϊκές εταιρείες έχουν βάλει στο στόχαστρο την Ηπειρο και τη μοναδική ομορφιά της. «Οι πολύτιμοι ποταμοί της περιοχής, όπως ο Καλαμάς, ο Αραχθος και ο Βοϊδομάτης, οι προστατευόμενες περιοχές και τα είδη ζώων που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, όπως ο λύγκας και η βίδρα, όλα απειλούνται από τις εξορύξεις. Επιπλέον, ο τουρισμός, που βασίζεται στη μαγευτική φύση και στα πολιτιστικά μνημεία της Ηπείρου, και η παραγωγή ντόπιων προϊόντων όπως η φέτα, το τσίπουρο και οι πίτες, κινδυνεύουν από τη ρύπανση του νερού και του εδάφους. Τελικά για το κέρδος λίγων απειλείται ο φυσικός μας πλούτος και η ίδια μας η πολιτιστική κληρονομιά» αναφέρεται χαρακτηριστικά. Οπως υπογραμμίζει στο Documento και ο Δημήτρης Ιμπραήμ, υπεύθυνος της εκστρατείας της Greenpeace, «η θέση μας είναι κάθετη. Είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι απέναντι σε κάθε μορφής εξόρυξη υδρογονανθράκων, καθώς κάτι τέτοιο θα είναι εξαιρετικά αρνητικό όχι γενικά και αόριστα για τις επόμενες γενιές, αλλά και για εμάς τους ίδιους καθώς θα προκαλέσει νέα κλιματική κρίση» ανέφερε. Σύμφωνα με τον ίδιο, σε μια χώρα που εξαρτάται από τον τουρισμό και την καλή κατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, το εθνικό συμφέρον είναι να αφήσουμε πίσω τα ορυκτά καύσιμα. «Πρέπει τώρα να εντείνουμε τις προσπάθειες για να σταματήσουμε τα σχέδια των πετρελαϊκών, που εκτός από την Ηπειρο έχουν βάλει στο μάτι και τα νησιά του Ιονίου, την Κρήτη και τη δυτική Πελοπόννησο» επισημαίνει.

WWF: Αδιανόητο να συζητάμε για υδρογονάνθρακες

Για μαζική επίθεση σε ολόκληρη σχεδόν την Ελλάδα κάνει λόγο η Θεοδότα Νάντσου, επικεφαλής περιβαλλοντικής πολιτικής του WWF, τονίζοντας πως η αναζήτηση υδρογονανθράκων εκτείνεται πλέον από τα σύνορα της Ελλάδας με την Αλβανία μέχρι τη νότια Κρήτη και το Ιόνιο. "Δυστυχώς είναι άγνωστοι οι κίνδυνοι και οι επιπτώσεις από μια τέτοια κατάσταση" σημειώνει. Για την ίδια, μάλιστα, το γεγονός πως η χώρα επιδιώκει να βγει από την κρίση επενδύοντας σε μεθόδους της δεκαετίας του ’60 συνιστά εξαιρετικά λανθασμένη κίνηση με ανυπολόγιστες συνέπειες σε περιβαλλοντικό επίπεδο.

ΥΠΕΝ: Λόγοι εθνικού συμφέροντος

Αξίζει να σημειωθεί πως, παρά τις αντιδράσεις, το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας επιμένει να υποστηρίζει τη σημασία της αξιοποίησης των υδρογονανθράκων για λόγους εθνικού συμφέροντος, καθώς –όπως επισημαίνεται– αναμένεται να δώσουν περαιτέρω ώθηση στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας δεδομένου ότι στις περιφέρειες της χώρας όπου γίνονται έρευνες για υδρογονάνθρακες προβλέπεται να αποδίδεται περιφερειακός φόρος 5% από τα έσοδα που θα προκύψουν στη φάση της παραγωγής, ενώ θα ενισχυθούν και οι τοπικές θέσεις απασχόλησης.

Μεταξύ άλλων, πηγές του υπουργείου επισημαίνουν πως θεωρούνται αδιαπραγμάτευτες η διασφάλιση της απαρέγκλιτης τήρησης της εθνικής περιβαλλοντικής νομοθεσίας και η άσκηση αυστηρού δημόσιου ελέγχου καθ’ όλα τα στάδια της έρευνας για τον εντοπισμό υδρογονανθράκων. Στόχος του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, όπως μεταφέρουν πηγές, είναι να βρίσκεται σε ανοιχτή διαβούλευση με την τοπική κοινωνία καθώς και τους τοπικούς παραγωγικούς και κοινωνικούς φορείς, ώστε να εξασφαλιστεί η απαιτούμενη συναίνεση με επιστημονικά τεκμηριωμένο τρόπο.


πηγή

ΟΙ ΑΟΖ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ (περί πετρελαίων και όχι μόνο ο λόγος)

Η ασύλληπτη τραγωδία που βιώνουν επί πολλές δεκαετίες οι λαοί της Μέσης Ανατολής δείχνουν όχι μόνο σε κάθε αριστερό αλλά και σε κάθε λογικό άνθρωπο πόσο ψεύτικη είναι η αστική προπαγάνδα περί δήθεν «παραδείσων» που φέρνει η εξόρυξη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Η αλήθεια είναι πως «παραδείσους» φέρνει μόνο για κάποιες αστικές ολιγαρχίες. Για την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού φέρνει ΚΟΛΑΣΗ : πολέμους, ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, αυταρχικά καθεστώτα, θάνατο, αίμα, δάκρυα, προσφυγιά και περιβαλλοντική καταστροφή.


«Μα εμείς δεν είμαστε Ιράκ ούτε Κουβέϊτ», κρώζουν τα διάφορα ποικιλόχρωμα συστημικά παπαγαλάκια. «Είμαστε Ευρώπη, άρα μπορούμε να γίνουμε Νορβηγία, όχι Μέση Ανατολή ούτε Νιγηρία». Για να μην θεωρητικολογούμε λοιπόν ας δούμε τι έχει γίνει σε τέτοιες, σημερινές, πρόσφατες περιπτώσεις τέτοιας «νέου» και «ευρωπαϊκού» τύπου εξόρυξης και μάλιστα εκεί που ούτε καν υπάρχει θέμα διακρατικής διεκδίκησης και πολέμου. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το τι γίνεται σήμερα στην Ιταλική περιφέρεια (προβιντένσια) Μπασιλικάτα το οποίο φυσικά επιμελώς θάβεται από όλα σχεδόν τα διεθνή καθεστωτικά ΜΜΕ. Ψάξτε και διαβάστε να δείτε τι σημεία και τέρατα καταγγέλλουν οι κάτοικοι για την καταστροφή της Γης και των Ανθρώπων από τις πετρελαϊκές πολυεθνικές με τις πλάτες του αστικού κράτους σε μια περιοχή της Νότιας Ιταλίας παρόμοια με την Ήπειρο σε έκταση, πληθυσμό και φυσική ομορφιά.


Όμως στην Ανατολική Μεσόγειο τα πράγματα είναι πολύ περισσότερο σοβαρά. Γιατί μιλάμε για κοιτάσματα 1. Υποθαλάσσια, 2. Τεράστιου οικονομικού και γεωπολιτικού ενδιαφέροντος, 3. Διαφιλονικούμενα από διάφορα αστικά κράτη. Ήδη καπιταλιστικές πολυεθνικές – εταιρείες κολοσσοί έχουν πέσει με τα μούτρα στο ψητό. Οι πρώτες συμφωνίες μεταξύ κρατών και εταιρειών έχουν υπογραφεί κι έχουν αρχίσει να υλοποιούνται. Η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται στην «πρώτη γραμμή του μετώπου». Τα τύμπανα του πολέμου και της οικολογικής καταστροφής ήδη χτυπούν.


Η στάση πάνω στο θέμα θα είναι καθοριστική όσον αφορά το εργατικό κίνημα και την επαναστατική αριστερά για όλες τις επόμενες δεκαετίες. Είναι πεδίο αντιπαράθεσης όπου το «εθνικό» με το «ταξικό» μπλέκονται σαν αξεδιάλυτο κουβάρι. Γι’ αυτό είναι λογικό να υπάρχουν διαφορετικές γραμμές αντίληψης και αντιμετώπισης. Ο προβληματισμός όμως πρέπει να ξεκαθαρίσει άμεσα και να γίνει γραμμή πάλης. Ριψοκινδυνεύοντας σχηματοποίηση και υπεραπλούστευση θα τολμήσω λοιπόν να πω εξ αρχής πως οι αντιλήψεις στην τελική τους ουσία είναι δύο. Και πως ο διχασμός αυτός είναι κορυφαίο δείγμα του διχασμού της εργατικής πολιτικής που βλέπουμε και σε πολλά άλλα σοβαρά θέματα. Και πως η πρώτη αντίληψη σε όλες τις παραλλαγές της σε τελική ανάλυση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η επίδραση της αστικής λογικής στο εργατικό κίνημα.


      Αντίληψη 1. Ο πλούτος αυτός ανήκει στον λαό μας και πρέπει να αξιοποιηθεί σε όφελός του. Να μην αφήσουμε τα μεγάλα καπιταλιστικά συμφέροντα να μας τον φάνε. Επίσης να μην αφήσουμε τα ιμπεριαλιστικά γεωπολιτικά παιχνίδια να μας τον κλέψουν. Δεν είμαστε με την Ελλάδα της εξάρτησης και των μνημονίων ούτε με το σημερινό εθελόδουλο και υποταγμένο πολιτικό της σύστημα. Άλλωστε αυτοί δεν ήταν που επί χρόνια απέκρυπταν ακόμα και την ύπαρξη των κοιτασμάτων για να τα παραχωρήσουν κοψοχρονιά στα μουλωχτά ;

Μια πραγματικά φιλολαϊκή κυβέρνηση που θα εκφράζει ένα πατριωτικό αντιμνημονιακό μέτωπο ανεξαρτησίας και εθνικής ανάπτυξης σε όφελος του λαού θα μπορέσει να αντιμετωπίζει την αποικιοκρατική αντίληψη τόσο των πολυεθνικών όσο και των ιμπεριαλιστών. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να το κάνει το σημερινό πουλημένο μνημονιακό πολιτικό σύστημα ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ κλπ.
Πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους πραγματικά αριστερές πατριωτικές δυνάμεις που θα επιβάλλουν την αξιοποίηση του πλούτου της ΑΟΖ σε όφελος του λαού και όχι για τα κέρδη των λίγων, για να τελειώσει ο βραχνάς του χρέους και της επιτροπείας.
Μόνο έτσι θα γίνουμε περήφανη ανεξάρτητη Νορβηγία του Νότου και όχι ένα άθλιο προτεκτοράτο. Μόνο έτσι θα μπορούμε να διαπραγματευτούμε, ελέγχοντας αυτόν τον περιζήτητο πλούτο, καλύτερες συμφωνίες με το διευθυντήριο των Βρυξελλών και όχι εξευτελιστικές όπως αυτές που υπέγραψαν οι πουλημένοι Γ. Παπανδρέου, Σαμαράς και Τσίπρας.
  Γι’ αυτό άλλωστε εμείς είμαστε οι πραγματικοί πατριώτες που υπερασπιζόμαστε τα χερσαία, εναέρια, θαλάσσια και υποθαλάσσια σύνορα ακριβώς γιατί προσβλέπουμε σε μια τέτοια προοπτική.


        Αντίληψη 2. Ακόμα και αν είχαμε παγκόσμια εργατική εξουσία και σοσιαλισμό σε όλον τον πλανήτη και πάλι δεν θα υπερασπιζόμασταν την καταστροφική πρακτική της παραπέρα εξόρυξης υδρογανανθράκων από υποθαλάσσια πρανή της Μεσογείου και της Αρκτικής, από σχιστολιθικά πετρώματα κλπ. Δεν θα υπερασπιζόμασταν καν την συνεχιζόμενη ενεργειακή εξάρτηση της ανθρωπότητας από την καύση υδρογονανθράκων που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μη αναστρέψιμη πλανητική περιβαλλοντική καταστροφή. Πολύ περισσότερο δε που ειδικά σήμερα, σε συνθήκες παγκόσμιου αδηφάγου ολοκληρωτικού καπιταλισμού, είναι αστείο να μιλάει κάποιος για επιβολή «επί ίσοις όροις» συνεργασίας μιας κυβέρνησης με τις πετρελαϊκές καπιταλιστικές πολυεθνικές, όσο «φιλολαϊκή» και «αριστερή» θα νομίζει πως είναι αυτή η κυβέρνηση. Υπάρχει άμεσος κίνδυνος όλη η Ανατολική Μεσόγειος από την Αδριατική ως το Δέλτα του Νείλου και από την Πύλο ως την Χάϊφα να μετατραπεί ταυτόχρονα και σε πολεμική ζώνη διαρκείας και σε χαβούζα.


Η οικονομική ουσία της υπόθεσης είναι οι λεόντειες συμφωνίες των συγκεκριμένων πέντε έξι πολυεθνικών με αστικά κράτη τα οποία ανταγωνίζονται διπλωματικά και στρατιωτικά ποιο θα πρωτοξεπουλήσει την σημαία του σε αυτές τις πολυεθνικές. Η προπαγάνδα «υπεράσπισης συνόρων» που εννοεί την υπεράσπιση της «ΑΟΖ της δικής ΜΑΣ» δεν είναι τίποτε άλλο από κούφιος μεγαλοαστικός εθνικισμός που για άλλη μια φορά θέλει να βάλει τους πολλούς να θυσιαστούν για τα υπερκέρδη των λίγων στο όνομα της «πατρίδας».

Ο εργατικός διεθνισμός και ο ταξικός πατριωτισμός αντίθετα επιβάλλουν την δυναμική διεκδίκηση να μην υπάρξει καμία τέτοια θυσία. Καμία πολυεθνική υπό την σημαία κανενός κράτους να μην «τρυπήσει» πουθενά στην Ανατολική Μεσόγειο. Τα κοιτάσματα των ΑΟΖ δεν είναι τα «σύνορα της καρδιάς μας». Αυτά είναι τα «σύνορα της καρδιάς» του Τσίπρα, του Μητσοτάκη, του Ερντογάν, του Αναστασιάδη, του Ακιντζί, του Νετανιάχου, του Αλ Σίσι και του κάθε αστού πολιτικού ηγέτη που προωθεί την ενοικίαση της δικής του κρατικής σημαίας στις πετρελαϊκές πολυεθνικές για να ωφεληθεί η αστική τάξη της δικής του χώρας από το αντίτιμο αυτής της ενοικίασης.

Θέλουμε ειρήνη μεταξύ των λαών, πόλεμο με τον φασισμό, τον ιμπεριαλισμό, της πολυεθνικές, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ. Θέλουμε ανατροπή του καπιταλισμού για να αλλάξει ριζικά και η σχέση ανθρώπου – φύσης, όχι απλά «φιλολαϊκότερη διαχείριση» της ίδιας σχέσης που άλλωστε δεν μπορεί να υπάρξει.
Είναι σαφές από τα προαναφερόμενα πως προσωπικά είμαι υπέρ της δεύτερης αντίληψης.
Είναι επίσης σαφές πως οι δύο αντιλήψεις ΔΕΝ ταυτίζονται ακόμα ολοκληρωμένα, κατασταλαγμένα και περιχαρακωμένα με συγκεκριμένα κόμματα της Αριστεράς (όταν λέμε «αριστερά» φυσικά δεν συμπεριλαμβάνουμε τον σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ρεύματα όπως το ΕΠΑΜ, η «Πλεύση» κλπ).

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πάνω κάτω τείνει προς την δεύτερη αντίληψη αλλά αυτό μένει να κριθεί στην τρέχουσα συνδιάσκεψή της καθώς υπάρχουν σοβαρές ιδεολογικοπολιτικές διαφωνίες και διαφορετικές πλατφόρμες..
Η ΛΑΕ ταλαντεύεται μεταξύ εργατικών – ταξικών και εθνικοαναπτυξιακών – πατριωτικομετωπικών – αστικών αντιλήψεων που επίσης αντιπαρατίθενται μεταξύ τους και δημόσια.
Στο ΚΚΕ η εσωτερική διαπάλη συνήθως δεν δημοσιοποιείται πάντως φαίνεται πως υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες για την πρόσφατη ολοκληρωτική ταύτιση της ηγεσίας με την «εθνική γραμμή» που δεν λέει κουβέντα για την επιθετικότητα της «δικής μας» αστικής τάξης αλλά μόνο της απέναντι. Μικρότερες αριστερές οργανώσεις φαίνονται πιο «στοιχισμένες» με την μία ή την άλλη αντίληψη αν και τις περισσότερες φορές με απλοϊκό τρόπο. Το αξιόλογο είναι πως η επιλογή της μιας ή της άλλης αντίληψης φαίνεται πως «πηγαίνει πακέτο» και με μια σειρά από άλλα σοβαρότατα ζητήματα.

Για παράδειγμα με τις αυταπάτες για τον ρόλο της σημερινής Ρωσίας και των διάφορων γεωπολιτικών της δορυφόρων (Ιράν, Άσαντ κλπ), αυταπάτες που θέλουν να πιστεύουν πως η Ρωσία και οι δορυφόροι της αποτελούν τον «άξονα του καλού» ή τουλάχιστον πως ο ιμπεριαλισμός της σημερινής καπιταλιστικής υπερδύναμης Ρωσίας δεν είναι καν ιμπεριαλισμός αλλά «δίκαιη άμυνα» - μια παιδιάστικη οπτική που ξεχνά ακόμα και τα πιο στοιχειώδη μαρξιστικά εργαλεία σκέψης και καταλήγει να ταυτίζεται με τμήματα της ακροδεξιάς σε έναν αταξικό φιλοπουτινισμό. Και το κυριότερο, με τον τρόπο της οπτικής που έχει ο καθένας για την Ελληνοτουρκική αντιπαράθεση : περιέργως οι οπαδοί της πρώτης αντίληψης τείνουν συνήθως να εμφανίζουν και την Ελληνική αστική τάξη αποκλειστικά «δικαίως αμυνόμενη» ενάντια σε ποιόν ; τον τουρκικό επεκτατισμό που όμως έχει συμμαχήσει προς τα Ανατολικά του με τον (υποτιθέμενο) «αρχάγγελο του καλού» Πούτιν – κάτι λέγαμε για αντιλήψεις αντιμαρξιστικές, αταξικές, ρηχές και παιδιάστικες …


Με πρώτο ζητούμενο την πάλη ενάντια στον «ΔΙΚΟ ΜΑΣ» ιμπεριαλισμό, τον αμερικανονατοϊκό και ευρωπαϊκό και την πάλη ενάντια στην «ΔΙΚΗ ΜΑΣ» αστική τάξη, νομίζω πως η διαπάλη ανάμεσα στις δύο αντιλήψεις είναι ασυμβίβαστη. Δεν ζούμε εποχές παρόμοιες με τις δεκαετίες πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τότε που υπήρχε πρόσφατη Οκτωβριανή Επανάσταση, που υπήρχε ΕΣΣΔ και νεαρό δυνατό παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα (όπως απατηλά θέλουν να πιστεύουν κάποιοι που ανομολόγητα και υποσυνείδητα ταυτίζουν τον Πούτιν με τον Λένιν και τον Άσαντ με τον Φιντέλ Κάστρο).

Ζούμε εποχές περισσότερο παρόμοιες με τις δεκαετίες πριν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο όταν ένας φρέσκος ιμπεριαλισμός (ο γερμανικός τότε) απειλούσε τον κυρίαρχο αγγλογαλλικό στην παγκόσμια κυριαρχία επί των αγορών και επί των φυσικών πόρων και που ο επίσης νεόκοπος αμερικάνικος ιμπεριαλισμός συμμάχησε με τον πρώτο και άρχισε να τον δορυφοροποιεί διά αυτής της συμμαχίας. Και που ο μεγάλος ηττημένος ήταν τελικά ο ρώσικος ιμπεριαλισμός, αφού ανατράπηκε εκ των έσω και επαναστατικά.

Σήμερα ακριβώς όλες οι υπερδυνάμεις είναι καπιταλιστικές. Και οι δορυφόροι τους επίσης. Και βιώνουμε έναν παγκοσμιοποιημένο, ολοκληρωτικό, αδηφάγο καπιταλισμό. Για μοίρασμα φυσικών πόρων και αγορών γίνεται πάλι ο καυγάς. Γι’ αυτό και η αντιπαράθεση μέσα στην Αριστερά δεν θα παίρνει χαρακτηριστικά παρόμοια με την αντιπαράθεση που είχαν κάποιες τροτσκιστικές ομάδες με τους τριτοδιεθνιστές φιλοσταλινικούς στον δεύτερο παγκόσμιο, όπως βαυκαλίζονται κάποιοι με την παιδιάστικη και ουσιαστικά αντιμαρξιστική πολιτική τους σκέψη. Το πιθανότερο είναι πως θα παίρνει χαρακτηριστικά που θα μοιάζουν με την αντιπαράθεση μπολσεβίκων – μενσεβίκων στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Με την ανάδειξη της ταξικής ουσίας των πραγμάτων που είναι η αντιπαράθεση ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων και δορυφορικών επιθετικών αστικών τάξεων, και στην Μέση Ανατολή, και στην Ανατολική Μεσόγειο, και παντού όπου γης. Και την απόρριψη των απατηλών σειρήνων του αστικού εθνικισμού ακόμα και στην «αριστερή» εκδοχή του. Και ίσως αυτό είναι και το ελπιδοφόρο μέσα στην αντιφατικότητά του : η περίοδος να γεννήσει εργατικές επαναστάσεις και επαναστατικά κινήματα της νέας εποχής, και όχι μια νέα εποχή αυταπατών.

πηγή /
Πάνος Παπανικολάου (κείμενο προσωπικής άποψης)

Διαρροή πετρελαίου σκορπά το θάνατο στην Κολομβία

Sτις αρχές του Μαρτίου, μια πετρελαιοπηγή στη βόρεια Κολομβία εξερράγη, διοχετεύοντας άγνωστη μέχρι στιγμής ποσότητα πετρελαίου στον ποταμό Magdalena, που καλύπτει 950 μίλια από το δυτικό τμήμα της χώρας. Ένα μήνα μετά, πηγές αναφέρουν ότι το αργό πετρέλαιο έχει σκοτώσει περισσότερα από 2.400 ζώα, συμπεριλαμβανομένων των βοοειδών, ψαριών, πτηνών και ερπετών, στην περιοχή Santander. Περισσότερα από 1.000 είδη δένδρων στην περιοχή έχουν επίσης υποστεί καταστροφές, ενώ οι οικογένειες που κατοικούσαν εκεί έχουν μετεγκατασταθεί και δέχονται φαρμακευτική αγωγή για να αντιμετωπίσουν συμπτώματα εμετού, πονοκεφάλους και ζάλης που σχετίζονται με τη διαρροή πετρελαίου.

Επιστήμονες αναφέρουν ότι η περιβαλλοντική καταστροφή που έχει προκληθεί από τη διαρροή είναι η χειρότερη που έχει βιώσει η χώρα εδώ και δεκαετίες, χωρίς να είναι καν σαφής η ποσότητα πετρελαίου που έχει διοχετευθεί στο οικοσύστημα. Η Ecopetrol, η κρατική πετρελαϊκή εταιρεία που ορισμένοι περιβαλλοντικοί ακτιβιστές κατηγορούν για τη διαρροή, ισχυρίζεται ότι αυτή ανερχόταν σε 550 βαρέλια, όμως τοπικά πρακτορεία αναφέρουν ότι ο αριθμός τους άγγιζε τα 24.000.



Παρόλο που η Ecopetrol αναφέρει ότι περίπου 1.250 ζώα έχουν διασωθεί και η διαρροή βρίσκεται πλέον υπό έλεγχο, το αργό πετρέλαιο συνεχίζει να ρέει, όπως μεταδίδουν ντόπιοι κάτοικοι της περιοχής. Μέχρι στιγμής έχουν μολυνθεί περίπου 15 μίλια από τους ποταμούς Lizama και Sogamoso, ενώ διεξάγεται έρευνα για να ανακαλυφθεί η αιτία της διαρροής, με μόλις λίγες λεπτομέρειες να έχουν δοθεί στη δημοσιότητα.


Οι πετρελαιοκηλίδες συχνά έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες και η χώρα διαθέτει ήδη κι άλλα περιβαλλοντικά προβλήματα. Πρόσφατα, μια έκθεση αποκάλυψε ότι ο ποταμός Cauca της Κολομβίας, που βρίσκεται νοτιοδυτικά της περιοχής της διαρροής, δεν είναι ασφαλής για τον άνθρωπο. Σύμφωνα μάλιστα με την εφημερίδα El País, έχουν ανιχνευθεί καρκινογόνα βαρέα μέταλλα σε διάφορα είδη ψαριών που καταναλώνονται από τους κατοίκους της περιοχής.

Η πετρελαιοκηλίδα της Κολομβίας θυμίζει κατά πολύ όσα συνέβησαν στο Περού το 2016, όταν είχε συμβεί ένα αντίστοιχο περιστατικό. Τότε, περίπου 450 ντόπιοι κάτοικοι είχαν χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που είχαν προκληθεί από την πετρελαϊκή μόλυνση.


Οι πετρελαιοκηλίδες επηρεάζουν όχι μόνο τη χλωρίδα και την πανίδα του περιβάλλοντος, αλλά και τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις του. Τα μολυσμένα χωράφια καθιστούν απαγορευτική την καλλιέργεια της γης και τα δηλητηριασμένα από τα χημικά ψάρια είναι ακατάλληλα για κατανάλωση, τη στιγμή που θα μπορούσαν να είναι εκπληκτική πηγή πρωτεϊνών.

Εκτός από τα συμπτώματα που αναφέρουν οι ντόπιοι κάτοικοι της Κολομβίας, τα άτομα που επηρεάζονται από τη μόλυνση του πετρελαίου μπορούν να αντιμετωπίσουν αναπνευστικά προβλήματα, δερματικά εξανθήματα, κόπωση και φαινομενικά μη διαγνωσμένες ασθένειες που διαρκούν για μήνες ή και χρόνια. Οι συνθήκες που σχετίζονται με τη διαρροή μπορούν επίσης να σκοτώσουν παιδιά, λόγω της αδυναμίας του οργανισμού τους.

Η τοπική αυτοδιοίκηση τις περισσότερες φορές καθυστερεί πολύ να εμπλακεί στον καθαρισμό της περιοχής από το πετρέλαιο και άλλα απόβλητα, με αποτέλεσμα αυτό να βαραίνει τους ντόπιους πληθυσμούς, που καθαρίζουν τον τόπο τους χωρίς να διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό. Επιπλέον, η κυβερνητική εμπλοκή σε περιπτώσεις πετρελαιοκηλίδας σταματά μόλις 60 μέρες αφού αυτή έχει δημιουργηθεί, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν επαρκή στοιχεία για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες μια περιβαλλοντικής καταστροφής αυτού του είδους.

Ελπίδα για το μέλλον

Είναι απαραίτητο να δοθεί προσοχή σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο σε αντίστοιχα ζητήματα, ώστε να γίνει έρευνα πάνω στις συνέπειες περιβαλλοντικών καταστροφών όπως οι πετρελαιοκηλίδες και να βοηθηθούν και οι τοπικές κοινωνίες που επιβαρύνονται από αυτές.

Οι κάτοικοι του Περού που προσέφυγαν στη δικαιοσύνη για το περιστατικό του 2016 ήδη έστειλαν ένα μήνυμα προς αυτή την κατεύθυνση, ενώ ακόμη κρίνεται απαραίτητη η μακροπρόθεσμη παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και η οικονομική ενίσχυση για αυτές τις κοινωνίες.


πηγη

Διαδήλωση στα Ιωάννινα, Ενάντια στις εξορύξεις πετρελαίου, την Τρίτη 17/4 στις 18:30 από την Περιφέρεια.

Εξόρυξη Πετρελαίου Σημαίνει

Καταστροφή

Σύμφωνα με τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων των ίδιων των εταιρειών, που εμείς έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε πως τα τελικά δεδομένα θα είναι πολλαπλάσια των αρχικών, προβλέπονται τα παρακάτω: Θα διανοιχτούν 11.500 γεωτρήσεις-τρύπες, από 8 έως 20 μέτρα βάθος η κάθε μία και για την πραγματοποίηση τους θα χρειαστούν τουλάχιστον 92.000 κιλά εκρηκτικά. Για τη μεταφορά εξοπλισμού και προσωπικού σε δύσβατες περιοχές θα κατασκευαστούν 219 ελικοδρόμια εντός παρθένων δασών και προστατευόμενων περιοχών. Αν όντως τηρηθεί το πλάνο της εταιρείας, που στην πρωταρχική φάση προβλέπει 263 ημέρες εργασιών, τότε θα εκτελεστούν 395 ώρες πτήσεων με κατανάλωση από 150 έως 850 lt καυσίμου ανά ώρα. Επίσης θα χρησιμοποιηθούν 2000 έως 3.000 lt καύσιμο ανά γεωτρύπανο ανά ημέρα. Με αποτέλεσμα να απελευθερωθούν στην ατμόσφαιρα τουλάχιστον 200 τόνοι τοξικών αερίων όπως μονοξείδιο του άνθρακα, αέριοι υδρογονάνθρακες, οξείδια του αζώτου, διοξείδιο του θείου και εισπνεύσιμα σωματίδια. Συνέπεια όλων των παραπάνω θα είναι η δημιουργία όξινης βροχής, η επιβάρυνση της χλωρίδας και της πανίδας και η μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, ήδη από τη φάση των ερευνών. Εξαιτίας των προηγουμένων, ανυπολόγιστες θα είναι οι ζημιές από πιθανές διαρροές ή ατυχήματα. Αξίζει να επισημανθεί πως μόνο για το 2017 η ανάδοχος του έργου Repsol ήταν υπεύθυνη για 11 ατυχήματα και διαρροή 40 τόνων πετρελαίου παγκοσμίως.

Λεηλασία

Οι εμπλεκόμενες εταιρείες Repsol και Energean Oil απολαμβάνουν ειδικό καθεστώς με την αιτιολογία πως πρόκειται για επένδυση «εθνικού συμφέροντος». Ειδικότερα ο «νόμος περί υδρογονανθράκων» (2289/95) προβλέπει πως οι εταιρίες έχουν απόλυτο δικαίωμα σε αναγκαστικές απαλλοτριώσεις, κατά παρέκκλιση της κείμενης νομοθεσίας , προς εξυπηρέτηση των αναγκών τους. Δρόμοι, αγωγοί μεταφοράς, αποθηκευτικοί χώροι, εγκαταστάσεις επεξεργασίας και λιμάνια μεταφόρτωσης θα φτιαχτούν χωρίς να δοθεί αναφορά στις τοπικές κοινωνίες. Δεν εχουν καμία υποχρέωση ως προς τον τόπο και τρόπο διάθεσης των απολήψιμων ποσοτήτων. Μπορούν να τα πουλήσουν σε οποιαδήποτε αγορά, απλά επιλέγοντας εκείνη με τη μεγαλύτερη τιμή. Κοινώς, ούτε θα αυξηθεί η ενεργειακή επάρκεια της περιοχής, ούτε θα φθηνύνουν τα καύσιμα. Στη σύμβαση παραχώρησης του οικοπέδου των Ιωαννίνων (Ν.4300/2014) δεν γίνονται σαφείς οι τρόποι και τα χρονοδιαγράμματα βάσει των οποίων οι εταιρείες υποχρεώνονται να αποκαταστήσουν το φυσικό περιβάλλον στο οποίο θα δραστηριοποιηθούν. Φυσικά, δεν αναφέρονται ρητώς οι πιθανές ποινές που θα πρέπει να τους επιβληθούν σε περίπτωση μη αποκατάστασης του περιβάλλοντος. Το συμπέρασμα, λοιπόν, προκύπτει αβίαστα: είτε βρεθούν είτε δεν βρεθούν απολήψιμα κοιτάσματα πετρελαίου, η περιοχή θα έχει ήδη λεηλατηθεί, η υγεία των κατοίκων θα έχει ήδη επιβαρυνθεί, οι τοπικές κοινωνίες θα έχουν ήδη διχαστεί και το περιβάλλον θα έχει ήδη καταστραφεί.

Πόλεμος

Αμέτρητες πολεμικές συρράξεις είχαν και έχουν στο επίκεντρο τους τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Τέτοιου είδους επιχειρηματικές δραστηριότητες, πέρα από το να γεμίζουν τις τσέπες των αφεντικών, φέρνουν πάντοτε στρατιωτικοποίηση, ένταση του κοινωνικού ελέγχου, αύξηση των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών, εκτόξευση του αριθμού των θερμών επεισοδίων, μεγέθυνση των στρατιωτικών δαπανών. Με το αστήρικτο επιχείρημα πως «πρόκειται για το πετρέλαιο μας» τα αφεντικά θα τονώνουν το χαρτί του εθνικισμού, εις βάρος της αρμονικής συνύπαρξης μεταξύ γειτόνων.

Οι ιστορικές περιπτώσεις των πολέμων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, τα τελευταία 100 χρόνια, αποδεικνύουν πως το κυνήγι του Μαύρου Χρυσού συνοδεύεται από ανοιχτές πολεμικές συγκρούσεις. Και όλοι ξέρουμε ποιανού το αίμα θα χυθεί σε αυτή την περίπτωση…



Η λύση στο ενεργειακό ζήτημα δεν είναι εύκολη ή μονοδιάστατη υπόθεση και σε καμία περίπτωση δεν υπαινισσόμαστε ότι την έχουμε έτοιμη. Το μόνο σίγουρο είναι πως για κανένα λόγο δε συστρατευόμαστε με λογικές «πράσινης ανάπτυξης» ή με τα διάφορα mega project που εμφανίζονται σαν εναλλακτικές πηγές ενέργειας μέσα σε ένα καθόλου εναλλακτικό οικονομικό σύστημα. Το παράδειγμα των ανεμογεννητριών στο βουνό Κασιδιάρη δείχνει καθαρά πως ακόμα και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας -όπως η αιολική- όταν αντλούνται με γνώμονα την κερδοφορία και εφαρμόζονται σε βιομηχανική κλίμακα, δεν είναι φιλικές για το περιβάλλον και τους ανθρώπους. Πέρα από το κεφάλαιο, δεν αποδεχόμαστε ούτε το κράτος σαν διαχειριστή των ζωών και των αναγκών μας. Είναι οι κρατικές πολιτικές που πριμοδοτούν το σύγχρονο μοντέλο οικονομίας και τρόπο ζωής, που αποξένωσαν τους ανθρώπους από τη φύση, από τη διαχείριση των αναγκών τους και τους καθιστούν άβουλα καταναλωτικά όντα. Η λύση στο ζήτημα της ενέργειας και της προστασίας του περιβάλλοντος ξεφεύγει πέρα από την επιλογή της κατάλληλης πρώτης ύλης και οφείλουμε να την αναζητήσουμε οι ίδιοι στον τρόπο με τον οποίο παράγονται και μεταφέρονται τα προϊόντα που χρησιμοποιούμε, στον τρόπο που καταναλώνουμε και καλύπτουμε πραγματικές και επίπλαστες ανάγκες. Στην πορεία αυτής της αναζήτησης διαπιστώνουμε πως τίποτα δεν είναι εφικτό χωρίς να αμφισβητήσουμε και να εναντιωθούμε στο υπάρχον σύστημα.



Κανείς δεν είναι πιο κατάλληλος από εμάς τους ίδιους για να υπερασπιστεί το περιβάλλον στο οποίο ζούμε και να βάλει φρένο σε όσους υποτιμούν τις ζωές μας. Δεν έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στους διάφορους θεσμούς, το μόνο που κάνουν είναι να νομιμοποιούν τη βαρβαρότητα επικαλούμενοι την «ανάπτυξη» και το «εθνικό συμφέρον». Πρόκειται για δύο όρους που έχουν χρησιμοποιηθεί από τις πολιτικές ελίτ σε όλες τις ενημερωτικές εκδηλώσεις που έχουν γίνει ως τώρα και στόχο έχουν να καλύψουν το χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που βλέπουν τις τσέπες τους να φουσκώνουν όσο θα λεηλατούν ανενόχλητοι και όλων των υπολοίπων που έχουμε κάθε λόγο να εχθρευόμαστε την εξόρυξη πετρελαίου. Μαθαίνουμε από τους αγώνες των κινημάτων για το νερό στο Πήλιο και ενάντια στην εκτροπή του Αχελώου και δεν αφήνουμε τον αγώνα στα χέρια κομμάτων και Μ.Κ.Ο. Ακόμα και για τους πιο καλόπιστους, ο αγώνας ενάντια στα μεταλλεία στη Χαλκιδική έδειξε περίτρανα τον εργαλειακό τρόπο που αντιμετωπίζουν τα κινήματα τέτοιοι φορείς. Ο αγώνας οφείλει να είναι μαχητικός και στοχευμένος ώστε να μην καταλήξει στην αφομοίωση και στην εκλογή ενός ακόμα ευαίσθητου, αριστερού, εναλλακτικού, πράσινου δημάρχου ή βουλευτή. Για μας οι αυτοοργανωμένοι και αδιαμεσολάβητοι αγώνες είναι ο μόνος τρόπος να υπερασπιστούμε τις ζωές μας και τη φύση.

Δεν έχουμε κανένα λόγο να συστρατευόμαστε με αυτή την υπόθεση, έχουμε κάθε λόγο να εναντιωνόμαστε στο πετρέλαιο!!!


Τρίτη 17/4 στις 18:30 στην Περιφέρεια.

«Φως ιλαρόν» και… χιτλερικόν! – του Νίκου Μπογιόπουλου

 


Τι εκπροσωπούν οι χρυσαυγίτες; Τι ενσαρκώνουν στην ελληνική κοινωνία; Κρατηθείτε: Την «του Χριστού την πίστη την αγία»! Έτσι είπαν τα ναζιστόμουτρα κατά τη διάρκεια της συζήτησης στο κοινοβούλιο για το νομοσχέδιο σχετικά με την διόρθωση φύλου.

Αυτά τα… αγγελούδια, λοιπόν, πιάνοντας το νήμα των χουνταίων προπατόρων τους και παίζοντας το χαρτί του «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», δηλώνουν ότι εκείνο που έχουν αναλάβει να διαφυλάξουν και να διακονήσουν στον τόπο (στα διαλλείματα προφανώς των δολοφονιών, των πογκρόμ και των λιντσαρισμάτων που διαπράττουν), είναι την «του Χριστού την πίστη την αγία»…



Και σε αυτή την «θεία» δραστηριότητά τους έχουν την ανοιχτή (!) στήριξη του αστικού κράτους και των θεσμών του, έχουν την στήριξη του μαύρου παπαδαριού, έχουν την αβάντα των σεσημασμένων του «δημοκρατικού συνταγματικού τόξου».

Η δε κυβέρνηση; Αυτή… παραβρίσκεται και χαιρετίζει. Όπως ο υφυπουργός Αμανατίδης. Μαζί του ήταν τα ναζιστόμουτρα, ο Παναγιώταρος και ο Παππάς, κατά την υποδοχή του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα (σσ: μια τελετή που οι κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση την αντιμετώπιζαν σκωπτικά, αλλά τώρα συμμετέχουν σε αυτήν ως πρωτοπανηγυριώτες κατά το πρότυπο των… «σκισμένων» Μνημονίων).



Πάμε, τώρα, να δούμε την πραγματική πίστη αυτού του ναζιστικού οχετού, που ποζάριζε στο αεροδρόμιο μαζί με παπάδες, με τον υπουργό της κυβέρνησης Αμανατίδη, με τον ΑΝΕΛίτη αντιπρόεδρο της Βουλής (και ακροδεξιό – κατά δήλωση της κυβερνητικής συναδέλφου του Α.Καββαδία) Δημήτρη Καμμένο και τους λοιπούς ταγούς της ελληνοορθοδοξίας:



Είναι αυτοί: «Είμαστε ναζιστές – Είμαστε παγανιστές» κραύγαζαν – πριν αρχίσουν να κρύβονται σαν «λεβέντες» που είναι – από το περιοδικό «Χρυσή Αυγή», το επίσημο όργανο της συμμορίας τους (τεύχος υπ’ αριθμ. 2).



Είναι αυτοί: Στην ίδια την ιδρυτική τους διακήρυξη αποτιμούσαν τον (ιουδαιο)χριστιανισμό σαν θρησκεία του «εβραικού σκοταδισμού», της «αποσύνθεσης» και του «εκφυλισμού».



Είναι αυτοί: «Αναγέννησις του ελληνισμού σημαίνει επιστροφή στους Ολύμπιους Θεούς»… (περιοδικό «Χρυσή Αυγή», Αυγουστος/Σεπτέμβριος 1982)



Πάμε τώρα να δούμε μερικές επιπλέον… χριστιανικές εκφάνσεις της συμμορίας:

Στοιχείο πρώτο: Το χέβυ μέταλ συγκρότημα με το όνομα «Naer Mataron» είναι αυτό στο οποίο «τραγουδά» (για την ακρίβεια: ουρλιάζει) ο «καλλιτέχνης» με το όνομα «Καιάδας». Πρόκειται, φυσικά, για τον νυν βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Γιώργο Γερμενή. Προσέξτε τώρα στίχους:
«Έστειλες τον μπάσταρδο τον γιο σου, τον γαμημένο Ιησού Χριστό»…
«Η χριστιανική εκκλησία βρομάει τη σαπίλα του Ιεχωβά»…
«Η φτήνια του υπανθρώπου του σταυρού»…
«Φλόγες που καίνε τον υιό του Θεού και τους Αγίους του»…

Αυτά «τραγουδούσε» μεταξύ άλλων ο υπόδικος ναζί πριν αρχίσει να «κοσμεί» το κοινοβούλιο μαζί με τους ομοίους του.

Αυτοί οι τύποι είναι που αγωνιούν για την… χριστιανοσύνη λόγω της έλευσης των προσφύγων στη χώρα μας, που θέλουν να καούν στα επίγεια καζάνια οι «αμαρτωλοί» ομοφυλόφιλοι και που λατρεύουν τον «αρχαιοελληνικό» (αυτό πως συμβιβάζεται με το «χριστιανικό» τους πνεύμα;) ναζιστικό χαιρετισμό.

Στις τάξεις αυτών ανήκει ο «Καιάδας» που στο «άσμα» του ως άνω συγκροτήματος, με τίτλο «extremeunction» (σσ: είναι το ευχέλαιο που χορηγεί η Καθολική Εκκλησία στους ψυχορραγούντες) «έψελνε» τα εξής:

«(….) Για μισό εκατομμύριο χρόνια ο Θεός καθότανε και έβλεπε τον έναν να βγάζει το μάτι του αλλουνού

Και μόνο τότε είχε τη λαμπρή ιδέα να στείλει τον μπάσταρδο γιο του, τον γαμημένο Ιησού Χριστό

Αλλά τώρα θριαμβεύει ο Διάβολος

Θ’ αφήσουμε την εκκλησία να σαπίσει και θα σφάξουμε στην αγία τράπεζα τους ηλιθίους (…)

Θα εκδικηθούμε… διψάμε για αίμα!»…

Ε, αυτοί οι θεομπαίχτες είναι, αυτά τα ναζιστικά αποβράσματα είναι, που ομιλούν περί «πατρίδας», «οικογένειας» και, φυσικά, περί «θρησκείας».

Στοιχείο δεύτερο: Πέραν του «Καιάδα», έτερος «χριστιανός» στο ναζιστικό γκρουπ της Χρυσής Αυγής είναι ο Αρτέμης Ματθαιόπουλος. Ο πρώην βουλευτής χρυσαυγίτης. Χρυσαυγίτης σαν τον μαχαιροβγάλτη που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα. Αλλά ο Ματθαιόπουλος είναι και μουσικός. Σαν τον Φύσσα. Μόνο που ο Φύσσας τραγουδούσε για τη ζωή, τον έρωτα και τη λεβεντιά. Ο χρυσαυγίτης του συγκροτήματος Pogrom (τι όνομα, έ;) εμπνέεται από άλλα θέματα. Του αρέσει να τραγουδάει για το Άουσβιτς. Ιδού οι στίχοι από το άσμα του συγκροτήματος, το εμπνευσμένο από το Αουσβιτς:

«Γαμώ τον Βίζενταλ, γαμώ την Άννα Φρανκ/ γαμιέται κι όλη η φυλή του Αβραάμ./ Τ’ αστέρι του Δαβίδ με κάνει να ξερνάω/ αχ, το Άουσβιτς, πόσο το αγαπάω!/ Ρε κωλοεβραίοι, δεν θα σας αφήσω/ στο τείχος των Δακρύων θα ’ρθω να κατουρήσω./ Juden Raus! Καίγομαι στο Άουσβιτς»…

Αυτός ο ευγενής νέος «δεν είναι ναζιστής, δεν είναι εθνικοσοσιαλιστής». Τι είναι; «Χριστιανός»! Και που βρίσκει την «του Χριστού την πίστη την αγία»; Στο Αουσβιτς…

Στοιχείο τρίτο: Ας επιστρέψουμε στον πρώτο «καλλιτέχνη» της παρέας. Στον «Καιάδα» (κατά κόσμον Γεώργιο Γερμενή). Αυτός ο τροβαδούρος της «του Χριστού της πίστης την αγία» εξέδωσε με το ναζιστοσυγκρότημά του νέο άλμπουμ τον Απρίλη του 2017. Το αποκάλυψε η «Realnews» (24/9/2017). Προσέξτε τώρα:
Ο τίτλος του άλμπουμ είναι «Lucitherion».Τουτέστιν: «Ύμνος στον Εωσφόρο».
Ανάμεσα στα «τραγούδια» του άλμπουμ βρίσκουμε εκείνο με τίτλο: «Σατανάς Προμηθέας».
Βρίσκουμε το άλλο με τίτλο «Άγιος ο Δράκοντας».
Το τρίτο που είναι αφιερωμένο στον Ρα(τον θεό των αρχαίων Αιγυπτίων).
Το επόμενο που εξυμνεί τον Σέραπις (υποχθόνιος θεός της αρχαιότητας στα πόδια του οποίου αποικονίζετο ο Κέρβερος και το φίδι)…

Ως συνέχεια πάρτε μια βαθιά ανάσα. Ορίστε μια γεύση από την «του Χριστού την πίστη την αγία», όπως προκύπτει από την νέα δισκογραφική «δουλειά» του Γερμενή που αποκάλυψε η Realnews, για να έχετε μια ασφαλή εικόνα τι σημαίνει ναζιστική «χριστιανοσύνη», διανθισμένη με πεντάλφες και φλεγόμενους σταυρούς της Κου Κλουξ Κλαν:


Πριν κλείσουμε αυτή την αναφορά στην «χριστιανική» φύση των ναζιστών της Χρυσής Αυγής, ας μας επιτραπούν δυο επισημάνσεις.

Επισήμανση 1η: Εμείς ούτε είμαστε ούτε παριστάνουμε τους θεοσεβούμενους. Είμαστε, όμως, ορκισμένοι εχθροί των θεομπαιχτών.

Επισήμανση 2η: Ζητάμε συγγνώμη από τον αναγνώστη. Είτε πιστεύει, είτε δεν πιστεύει και σε όποιον Θεό πιστεύει. Το γνωρίζουμε ότι η φτήνια, η σαπίλα, η προστυχιά που προηγήθηκε προκαλεί εμετό. Αλλά είναι μια ακόμα αναγκαία δοκιμασία που πρέπει να υποστούμε ώστε να γνωστοποιηθεί όσο πιο πλατιά γίνεται το μέγεθος της μαυρίλας, του φαρισαϊσμού και της βρωμιάς αυτής της συμμορίας.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ / ημεροδρόμος

Η κυβέρνηση Σημίτη έκανε το Άγιο Φως… αρχηγό κράτους και τώρα «τον» υποδέχονται αριστεροί και χρυσαυγίτες

Όταν στις 14 Απριλίου 2001, Μεγάλο Σάββατο, ο δημοσιογράφος που κάλυπτε την για πρώτη φορά αφή του Αγίου Φωτός με τιμές αρχηγού κράτους, μετέδιδε ότι πρόκειται (το Άγιο Φως) για τον πρώτο αρχηγό κράτους που επισκέπτεται το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», το οποίο είχε εγκαινιαστεί λίγες ημέρες πριν στις 29 Μαρτίου, κανείς δεν είχε, ίσως, συνειδητοποιήσει, ότι άρχιζε ένα επικίνδυνο φλερτ.

Η διέγερση, με αμιγώς πολιτικά πελατειακά κίνητρα, του πιο χαμηλού επιπέδου εκκλησιαστικού αισθήματος και η καλλιέργειά συγκίνησης και κατάνυξης στον καναπέ με αμιγώς τηλεοπτικούς όρους.

Το παράδοξο – που οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει- ήταν ότι αυτή την απόφαση πήρε η τότε εκσυγχρονιστική κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον Γιώργο Παπανδρέου. Μια απόφαση που ελήφθη ενώ διανύαμε τα πρώτα βήματά μας στη νέα χιλιετία και η χώρα, μόλις, είχε μπει στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση.

Ήταν η περίοδος των μεγάλων οραμάτων ή «οραμάτων» για τον εκσυγχρονισμό της χώρας σε όλα τα επίπεδα. Σύγχρονες υποδομές, καθαρός ευρωπαϊκός προσανατολισμός με συμμετοχή στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ. Το όραμα για αλλαγή επιπέδου για μια χώρα που ακόμα εθεωρείτο ψωροκώσταινα…

Δεκαεπτά χρόνια μετά, το Άγιο Φως όχι μόνο συνεχίζει να φτάνει στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», ως αρχηγός κράτους, αλλά η σύνθεση της υποδοχής του, πλέον, έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία.

Αριστερός υπουργός, με συμπαραστάτες ακροδεξιούς αλλά και νεοναζιστές, μέλη της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, που κάθονται στα έδρανα του κοινοβουλίου.

Και αυτή η εικόνα, εν έτει 2018, της υποδοχής του Αγίου Φωτός από τα Ιεροσόλυμα με τιμές αρχηγού κράτους, είναι, τουλάχιστον, θλιβερή. Και γίνεται αβάσταχτα θλιβερή όταν σταθείς με προσοχή στα πρόσωπα και τα βλέμματα εκείνων των επισήμων και πολιτικών που κλήθηκαν ή αυτοβούλως έσπευσαν να παραστούν στην υποδοχή του «αρχηγού κράτους».

Στόμφος χωρίς κατάνυξη, κόρδωμα προς χάρη ενός καλού πλάνου για την απευθείας μετάδοση, μια περίεργη μίξη –που συνεχίζει ευτυχώς ακόμα να ενοχλεί αρκετούς – αριστερών αγκαζέ με ακροδεξιούς και χρυσαυγίτες.



ΥΓ

Just for the record



Μέχρι το 1987 το Άγιο Φως έφτανε με πλοίο στην Ελλάδα μια εβδομάδα μετά το Πάσχα. Το 1988 με πρωτοβουλία ενός ιδιοκτήτη ταξιδιωτικού πρακτορείου και σε συνεργασία με τον τότε έξαρχο του Πανάγιου Τάφου στην Αθήνα (και μετέπειτα πατριάρχη Ιεροσολύμων) Ειρηναίο ξεκίνησε η μεταφορά του Αγίου Φωτός στην Ελλάδα με αεροπλάνο αμέσως μετά την αφή του στον Πανάγιο Τάφο με ειδική πτήση της Ολυμπιακή. Το 2001 αποφασίστηκε την ευθύνη της μεταφοράς να αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών και να αποδίδονται τιμές αρχηγού κράτους.

πηγή

Το συγκλονιστικό αντιφασιστικό μήνυμα του Ρόμπυ Βαρσάνο λίγο πριν τον θάνατό του

Tην τελευταία του πνοή άφησε την Κυριακή, 1η Απριλίου, στα 91 χρόνια του ο Ρόμπυ Βαρσάνο, από τους ελάχιστους επιζήσαντες μέχρι τις μέρες μας Εβραίους της Θεσσαλονίκης που επέζησαν του Ολοκαυτώματος.

Μόλις στα 15 του ήταν στην τρίτη αποστολή θανάτου στο Άουσβιτς – Μπιρκενάου, που αναχώρησε από τον Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης αρχές Απρίλη του 1943. Στο χέρι του ήταν χαραγμένο το Νο 115365.

Το 1957 αναγνώρισε στη Θεσσαλονίκη και συνέβαλε στη σύλληψη και παραπομπή σε δίκη του αρχιεγκληματία Μαξ Μέρτεν, του «δήμιου της Θεσσαλονίκης», που, με την καταναγκαστική εργασία και τις μαζικές εκτοπίσεις στα κρεματόρια της «τελικής λύσης», οδήγησε στο θάνατο το 98% των εβραϊκής καταγωγής Θεσσαλονικέων.

Η ιστορία του Ρόμπυ Βαρσάνο καταγράφηκε στο Σαουλίκο, το βιβλίο που έγραψαν ο γιος του Σάμμυ Βαρσάνο και ο Πάνος Μπαϊλής. «Σαουλίκο» ήταν η ταβέρνα όπου ο Ρόμπυ πήγαινε με τους δικούς του κάθε Κυριακή έως το 1940 κι άκουγε τη Σοφία Βέμπο. Δεν ξαναβρήκε ούτε «Σαουλίκο» ούτε δικούς του.

Κηδεύεται σήμερα, 2 Απριλίου, στις 16.00 στο νέο Εβραϊκό Νεκροταφείο, στη Σταυρούπολη.

Μόλις τέσσερις μέρες πριν τον θάνατό του, στις 28 Μαρτίου, ο Ρόμπυ Βαρσάνο, έγραψε μια επιστολή (σσ. δημοσιεύθηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών») με την οποία ευχαρίστησε το δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης για τη μετονομασία της οδού Χρυσοχόου σε οδό Αλβέρτου Ναρ.

Το μήνυμά του και η παρακαταθήκη του για τις επόμενες γενιές είναι σαφές: «Εκείνες οι ιδεολογίες που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα, που εξόντωσαν εκατομμύρια στο όνομα της δήθεν υπεροχής δεν έχουν θέση εδώ σ΄ αυτή την πόλη».

Ολόκληρη η επιστολή:

«Ημερομηνία: 28/03/18

ΠΡΟΣ: Δήμαρχο Θεσσαλονίκης

Εγώ, ο Ρόμπυ Βαρσάνο, ο φέρων δεκάδες χρόνια τώρα στο χέρι μου τον αριθμό 115365, ο επιζήσας των στρατοπέδων Άουσβιτς – Μπιρκενάου, θα ήθελα να πω ένα μπράβο σε όλους εσάς, που αποφασίσατε να τιμήσετε εμάς, όλους τους διωχθέντες Εβραίους της πόλη μας, της Θεσσαλονίκης, με μια απλή αλλά τόσο συμβολική κίνηση. Η μετονομασία της οδού Αθανασίου Χρυσοχόου σε Αλβέρτος Ναρ είναι μια απάντηση, που κρύβονταν στα συρτάρια της γραφειοκρατίας, των σκοπιμοτήτων και της αδιαφορίας χρόνια τώρα.
Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στον στρατηγό Χρυσοχόου. Εμείς και πολλοί πατριώτες τον γνωρίζουμε καλά. Θα αναφερθώ όμως στον Αλβέρτο τον λογοτέχνη, το παιδί εκείνο που γεννήθηκε από γονείς, τους οποίους κυνήγησε με λύσσα ο Μαξ Μέρτεν αυτός που επόπτευε την "τελική λύση" στην πόλη μας.

Γλίτωσαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζιστών, όπως γλίτωσα και εγώ και γαντζώθηκαν, όπως κι εγώ, από τα αποκαΐδια. Κι αντέξαμε, και κάμαμε παιδιά για να εκδικηθούμε τον θάνατο που ξεγελάσαμε. Οι γονείς του Αλβέρτου, όπως κι εγώ, αλλά και πολλοί άλλοι, επιβιώσαμε και παλέψαμε σκληρά, για να βγάλουμε το μαύρο από τη ζωή μας. Όλοι οι επιζήσαντες δώσαμε αγώνα νύχτα - μέρα για να βγάλουμε αυτό το καταραμένο, καρβουνιασμένο... μαύρο της ψυχής και του σώματος.

Δεν γυρέψαμε ποτέ εκδίκηση. Παραβλέψαμε πολλές φορές την αδικία, αφήνοντας την ιστορία να αποφασίσει και να τιμωρήσει για μάς. Εγώ ήμουν λίγο πιο τυχερός. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με τον Μέρτεν και συνέβαλα κι εγώ στη σύλληψή του. Το πώς τον αντιμετώπισε το ελληνικό κράτος είναι άλλο θέμα.

Το ζητούμενο για μένα ήταν να αποκαλυφθεί ο ρόλος του, να βγουν οι επιζήσαντες και να τον κοιτάξουν στα μάτια, όχι με μίσος, αλλά με μια διάθεση να τον περιγελάσουν, γιατί αυτοί τον νίκησαν και ας ήταν αυτός παντοδύναμος.

Το ίδιο θα ήθελα να γίνει και για τους Έλληνες που συνεργάστηκαν με αυτόν και τους όμοιούς του. Μα η "πατρίς ευγνωμονούσα" τους άφησε ατιμώρητους, τους έδωσε αξιώματα, τους έκανε δρόμους...

Και ήρθε τώρα ο δήμος και αποκαθήλωσε το ψεύτικο για χάρη μιας ιστορικής αλήθειας. Είμαι τόσο γέρος, που δεν ξέρω τί θα γίνει αύριο. Αλλά νιώθω τόσο γερός, για να φωνάξω σε όλους: Αποκαταστήστε την αλήθεια. Τιμήστε εκείνους που προσέφεραν στην πόλη μας. Προσπεράστε ό,τι διχαστικό. Ξαναγράψτε την ιστορία με αλήθειες. Όχι τις δικές μου αλήθειες, αλλά τις αλήθειες του κόσμου.

Εκείνες οι ιδεολογίες που αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα, που εξόντωσαν εκατομμύρια στο όνομα της δήθεν υπεροχής δεν έχουν θέση εδώ σ΄ αυτή την πόλη.

Σας το λέω εγώ, ο Ρόμπυ Βαρσάνο, στα 93 μου χρόνια, ένας από τους ελάχιστους που επέζησαν του ολοκαυτώματος με τον αριθμό-στάμπα στο χέρι 115365.

Με εκτίμηση,

Ρόμπυ Βαρσάνο»

πηγή