Συμφέροντα βάζουν ξανά στο μάτι το Κάστρο της Άρτας.

Όποιος έχει στοιχειώδη κοινωνική και πολιτική δράση στην Άρτα ένα από τα θέματα, που παίζει στα δάχτυλα είναι  το Κάστρο – Ξενία. Δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, δύο δεκαετίες απασχολεί την τοπική επικαιρότητα και έχουν χρησιμοποιηθεί όλοι οι κλισέ δημοσιογραφικοί τίτλοι. Τώρα μετά την εγκατάλειψη επιχειρείται για μια ακόμα φορά το ξεπούλημά του.
Rewind
Το ΞΕΝΙΑ στην Άρτα κατασκευάστηκε το 1958 και είναι αρχιτεκτονικό δημιούργημα του Διονύση Ζήβα (Της υπηρεσίας μελετών του ΕΟΤ τότε προΐσταται ο πρωτοπόρος αρχιτέκτονας Άρης Κωνσταντινίδης και συγκεντρώνει γύρω του μια επίλεκτη ομάδα νέων αρχιτεκτόνων .Τα κτίρια του προγράμματος αποτελούν δείγματα του πρωτοπόρου ελληνικού μεταπολεμικού μοντερνισμού και είναι κομμάτι της αρχιτεκτονικής ιστορίας). Βασική ιδιαιτερότητα είναι, ότι βρίσκεται εντός του αρχαιολογικού χώρου στο Κάστρο, ένα χαρακτηριστικό δείγμα βυζαντινής οχυρωματικής τέχνης , που χτίστηκε τον 13ο αιώνα από τους Κομνηνούς, τους άρχοντες του Δεσποτάτου της Ηπείρου.  Στο βορειοανατολικό του τμήμα είναι χτισμένο πάνω στα τείχη της αρχαίας Αμβρακίας . Για μεγάλο χρονικό διάστημα χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή. Σε αυτό φυλακίστηκε μάλιστα ο στρατηγός Μακρυγιάννη.
Τα ΞΕΝΙΑ αρχές της δεκαετίας του ’90 αποκρατικοποιούνται. Ο Δήμος Αρταίων υπό τον Κώστα Βάγια ξεκινά μια μεγάλη αντιπαράθεση με το Υπουργείο Ανάπτυξης καθώς διεκδικεί να του παραχωρηθεί το ακίνητο. Μια ολόκληρη γενιά στην Άρτα μεγάλωσε χωρίς να ξέρει, να έχει δει τι υπάρχει πίσω από την κλειδαμπαρωμένη πύλη.
Το 2004 λίγο πριν τις εθνικές εκλογές υπογράφεται  από τον υπουργό Πολιτισμού Ευάγγελο Βενιζέλο και το Δήμαρχο Αρταίων Πάνο Οικονομίδη προγραμματική σύμβαση. Μένει ανενεργή και υλοποιείται ποτέ. Ερωτήσεις στο κοινοβούλιο, ακόμα πιο πολλές συζητήσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο. Κι όλα αυτά χωρίς αποτέλεσμα.
Το Σάββατο 24 Μαρτίου 2007 μια μεγάλη , δυναμική συγκέντρωση πολιτών ανοίγει την πύλη με σύνθημα «Κάστρο ανοιχτό για όλο το λαό». Αν και κανονικά αυτή την πρωτοβουλία θα έπρεπε να την υποστηρίξει η Δημοτική Αρχή και να την χρησιμοποιήσει ως μοχλό πίεσης για να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις ξεκινά μια νέα περίοδος σκληρής αντιπαράθεσης. Δημοτική πλειοψηφία και τοπικά ΜΜΕ λοιδορούν και λασπολογούν το κίνημα, που μιλά για την κοινωνικοποίηση του δημόσιου χώρου προβάλλοντας αντιπαράδειγμα ανάπτυξης.
Η χαριστική βολή για το κτήριο του πρώην ΞΕΝΙΑ έρχεται το καλοκαίρι του 2009 με την αρνητική απόφαση  του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων και του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου στο οποίο έχουν προσφύγει για το χαρακτηρισμό του ως μνημείο ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αρχιτεκτόνων με τη συνδρομή και της Πρωτοβουλίας Πολιτών.
Και τώρα ξεπούλημα
Μετά ήρθαν τα Μνημόνια και μοιραία η διεκδίκηση για Κάστρο ανοιχτό μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Τα συμφέροντα όμως, που θεωρούν την κρίση ευκαιρία βρήκαν την κατάλληλη  στιγμή για να ξαναχτυπήσουν. Την εποχή του “success story”, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει. Και ενώ διοργανώνεται τον Οκτώβριο του 2013 ημερίδα για το τόσο μεγάλο θέμα πριν λίγες μέρες  ο Δήμαρχος Αρταίων Γιάννης Παπαλέξης με «αιφνιδιαστική» εισήγηση στο Δημοτικό Συμβούλιο παίρνει μια κατά πλειοψηφία απόφαση, σύμφωνα με την οποία η οικονομική αδυναμία της αυτοδιοίκησης στρέφει στην μακροχρόνια παραχώρηση σε ιδιώτη.
Σε αυτή την απόφαση αντιδρούν οι παρατάξεις της αριστεράς στο δημοτικό συμβούλιο, η συντριπτική πλειοψηφία του κινήματος των πολιτών και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Νομαρχιακή Επιτροπή Άρτας σε ανακοίνωσή της επισημαίνει: « Αντιμετωπίζει τους δημόσιους χώρους, στους οποίους περιλαμβάνεται ο χώρος του Κάστρου και του «Ξενία», ως συλλογικά κοινωνικά αγαθά, η διαχείριση των πρέπει να ανήκει σε δημόσιους φορείς με κοινωνικό έλεγχο και δημοκρατική λογοδοσία, ώστε να εξασφαλίζονται οι όροι άσκησης ελέγχου που αντιστοιχούν στο δημόσιο χαρακτήρα τους, όσο και στην ανάγκη προστασίας από αυθαίρετες επιλογές, είτε της κρατικής εξουσίας, είτε των κάθε λογής ιδιωτικών συμφερόντων. Προτάσσει την ανάδειξη των μνημείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και την ένταξή τους στην καθημερινότητα του πολίτη, κάτι που εκτός των προφανών συνεπειών που θα έχει στην ποιότητα ζωής, θα επιτρέψει την καλλιέργεια υγιούς σχέσης με το ιστορικό παρελθόν».
Όσοι αντιδρούν με αυτή την απόφαση για μια ακόμα φορά έρχονται αντιμέτωποι με την ίδια απαξίωση και την λάσπη από τους ίδιους τοπικούς εκπρόσωπους.
Είναι ακριβώς το ίδιο σύμπλεγμα συμφερόντων μιας τοπικής ελίτ εργολάβων, επιχειρηματιών, ιδιοκτητών ΜΜΕ, δημοτικών παραγόντων (που σε πολλές περιπτώσεις φέρουν περισσότερες από μία ιδιότητες). Είναι οι ίδιοι, που με κάθε τρόπο εμπόδισαν το άνοιγμα του Κάστρου, αλλά την απόδοση στο λαό των δημόσιων χώρων. Από το Κάστρο, μέχρι τα Ψαροπλιά και την Πλατεία Σκουφά έβλεπαν μόνο επενδύσεις, ιδιώτες και κέρδος.
Και προσπαθούν τώρα να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί.

- See more at: http://left.gr/news/symferonta-vazoyn-xana-sto-mati-kastro-tis-artas#sthash.qGZuq1mH.dpuf

Επιχειρείται το ξεπούλημα του ιστορικού Ξενία της Άρτας - See more at: http://left.gr/news/symferonta-vazoyn-xana-sto-mati-kastro-tis-artas#sthash.qGZuq1mH.dpuf

Όποιος έχει στοιχειώδη κοινωνική και πολιτική δράση στην Άρτα ένα από τα θέματα, που παίζει στα δάχτυλα είναι το Κάστρο – Ξενία. Δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά, δύο δεκαετίες απασχολεί την τοπική επικαιρότητα και έχουν χρησιμοποιηθεί όλοι οι κλισέ δημοσιογραφικοί τίτλοι. Τώρα μετά την εγκατάλειψη επιχειρείται για μια ακόμα φορά το ξεπούλημά του.

Rewind

Το ΞΕΝΙΑ στην Άρτα κατασκευάστηκε το 1958 και είναι αρχιτεκτονικό δημιούργημα του Διονύση Ζήβα (Της υπηρεσίας μελετών του ΕΟΤ τότε προΐσταται ο πρωτοπόρος αρχιτέκτονας Άρης Κωνσταντινίδης και συγκεντρώνει γύρω του μια επίλεκτη ομάδα νέων αρχιτεκτόνων .
Τα κτίρια του προγράμματος αποτελούν δείγματα του πρωτοπόρου ελληνικού μεταπολεμικού μοντερνισμού και είναι κομμάτι της αρχιτεκτονικής ιστορίας).

Βασική ιδιαιτερότητα είναι, ότι βρίσκεται εντός του αρχαιολογικού χώρου στο Κάστρο, ένα χαρακτηριστικό δείγμα βυζαντινής οχυρωματικής τέχνης , που χτίστηκε τον 13ο αιώνα από τους Κομνηνούς, τους άρχοντες του Δεσποτάτου της Ηπείρου. Στο βορειοανατολικό του τμήμα είναι χτισμένο πάνω στα τείχη της αρχαίας Αμβρακίας .
Για μεγάλο χρονικό διάστημα χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή. Σε αυτό φυλακίστηκε μάλιστα ο στρατηγός Μακρυγιάννη.

Τα ΞΕΝΙΑ αρχές της δεκαετίας του ’90 αποκρατικοποιούνται. Ο Δήμος Αρταίων υπό τον Κώστα Βάγια ξεκινά μια μεγάλη αντιπαράθεση με το Υπουργείο Ανάπτυξης καθώς διεκδικεί να του παραχωρηθεί το ακίνητο.
Μια ολόκληρη γενιά στην Άρτα μεγάλωσε χωρίς να ξέρει, να έχει δει τι υπάρχει πίσω από την κλειδαμπαρωμένη πύλη.
Το 2004 λίγο πριν τις εθνικές εκλογές υπογράφεται από τον υπουργό Πολιτισμού Ευάγγελο Βενιζέλο και το Δήμαρχο Αρταίων Πάνο Οικονομίδη προγραμματική σύμβαση.
Μένει ανενεργή και υλοποιείται ποτέ.
Ερωτήσεις στο κοινοβούλιο, ακόμα πιο πολλές συζητήσεις στο Δημοτικό Συμβούλιο. Κι όλα αυτά χωρίς αποτέλεσμα.

Το Σάββατο 24 Μαρτίου 2007 μια μεγάλη , δυναμική συγκέντρωση πολιτών ανοίγει την πύλη με σύνθημα «Κάστρο ανοιχτό για όλο το λαό».
 Αν και κανονικά αυτή την πρωτοβουλία θα έπρεπε να την υποστηρίξει η Δημοτική Αρχή και να την χρησιμοποιήσει ως μοχλό πίεσης για να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις ξεκινά μια νέα περίοδος σκληρής αντιπαράθεσης. Δημοτική πλειοψηφία και τοπικά ΜΜΕ λοιδορούν και λασπολογούν το κίνημα, που μιλά για την κοινωνικοποίηση του δημόσιου χώρου προβάλλοντας αντιπαράδειγμα ανάπτυξης.
Η χαριστική βολή για το κτήριο του πρώην ΞΕΝΙΑ έρχεται το καλοκαίρι του 2009 με την αρνητική απόφαση του Κεντρικού Συμβουλίου Νεοτέρων Μνημείων και του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου στο οποίο έχουν προσφύγει για το χαρακτηρισμό του ως μνημείο ο Πανελλήνιος Σύλλογος Αρχιτεκτόνων με τη συνδρομή και της Πρωτοβουλίας Πολιτών.
 Και τώρα ξεπούλημα
Μετά ήρθαν τα Μνημόνια και μοιραία η διεκδίκηση για Κάστρο ανοιχτό μπήκε σε δεύτερη μοίρα.

 Τα συμφέροντα όμως, που θεωρούν την κρίση ευκαιρία βρήκαν την κατάλληλη στιγμή για να ξαναχτυπήσουν. Την εποχή του “success story”, που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει. Και ενώ διοργανώνεται τον Οκτώβριο του 2013 ημερίδα για το τόσο μεγάλο θέμα πριν λίγες μέρες ο Δήμαρχος Αρταίων Γιάννης Παπαλέξης με «αιφνιδιαστική» εισήγηση στο Δημοτικό Συμβούλιο παίρνει μια κατά πλειοψηφία απόφαση, σύμφωνα με την οποία η οικονομική αδυναμία της αυτοδιοίκησης στρέφει στην μακροχρόνια παραχώρηση σε ιδιώτη.
Σε αυτή την απόφαση αντιδρούν οι παρατάξεις της αριστεράς στο δημοτικό συμβούλιο, η συντριπτική πλειοψηφία του κινήματος των πολιτών και ο ΣΥΡΙΖΑ.
 Η Νομαρχιακή Επιτροπή Άρτας σε ανακοίνωσή της επισημαίνει: « Αντιμετωπίζει τους δημόσιους χώρους, στους οποίους περιλαμβάνεται ο χώρος του Κάστρου και του «Ξενία», ως συλλογικά κοινωνικά αγαθά, η διαχείριση των πρέπει να ανήκει σε δημόσιους φορείς με κοινωνικό έλεγχο και δημοκρατική λογοδοσία, ώστε να εξασφαλίζονται οι όροι άσκησης ελέγχου που αντιστοιχούν στο δημόσιο χαρακτήρα τους, όσο και στην ανάγκη προστασίας από αυθαίρετες επιλογές, είτε της κρατικής εξουσίας, είτε των κάθε λογής ιδιωτικών συμφερόντων.
Προτάσσει την ανάδειξη των μνημείων της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και την ένταξή τους στην καθημερινότητα του πολίτη, κάτι που εκτός των προφανών συνεπειών που θα έχει στην ποιότητα ζωής, θα επιτρέψει την καλλιέργεια υγιούς σχέσης με το ιστορικό παρελθόν». Όσοι αντιδρούν με αυτή την απόφαση για μια ακόμα φορά έρχονται αντιμέτωποι με την ίδια απαξίωση και την λάσπη από τους ίδιους τοπικούς εκπρόσωπους.
Είναι ακριβώς το ίδιο σύμπλεγμα συμφερόντων μιας τοπικής ελίτ εργολάβων, επιχειρηματιών, ιδιοκτητών ΜΜΕ, δημοτικών παραγόντων (που σε πολλές περιπτώσεις φέρουν περισσότερες από μία ιδιότητες).
Είναι οι ίδιοι, που με κάθε τρόπο εμπόδισαν το άνοιγμα του Κάστρου, αλλά την απόδοση στο λαό των δημόσιων χώρων.

Από το Κάστρο, μέχρι τα Ψαροπλιά και την Πλατεία Σκουφά έβλεπαν μόνο επενδύσεις, ιδιώτες και κέρδος.

Και προσπαθούν τώρα να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί.

Mαρία Μπαλάφα.

Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται: "Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα `ρθει

                              

"Είμαι ότι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα `ρθει

να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.

Βράδυ στα κρεβάτια τους πως στενάζουν ξαναμμένες

ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή..." 

Ο στρατιώτης με τ' όπλο σημαδεύει και σκέφτεται: 

"Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ότι έχει ζήσει

είμαι ένας μικρός θεός, είμαι ένα στοιχειό.

Πάνω από το αίμα του αύριο εδώ την ίδια ώρα

ερπετά θα σέρνονται όπως κάνω κι εγώ..."

Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:

"Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν

ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ' αυτά

θα φωνάξει "Λιμπερτά!" 

κι όπως θα κοιτάει τις κάνες 

θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά..."

Ο Fortino Samano Μεξικανός υπολοχαγός και υπαρχηγός του Emiliano Zapata στην εξέγερση των φτωχών του 1910 συνελήφθη και εκτελέστηκε το 1917 από τον ομοσπονδιακό στρατό του προέδρου Porfirio Diaz .

Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του ζήτησε ένα τσιγάρο ποζάροντας ακουμπισμένος σε ένα πέτρινο τοίχο, και χαμογελώντας άφοβα στο φακό του βραζιλιάνου φωτογράφου Agustin Victor-Casasola.

Στάση τόσο παράδοξα γενναία για έναν άνθρωπο, που θα αντιμετωπίσει τον θάνατο !!! Οι στίχοι του ομώνυμου υπέροχου τραγουδιού που σκάρωσε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου μοιάζουν με σύντομο θεατρικό σκετσάκι σε τρεις πράξεις και με τρεις διαφορετικούς αφηγητές: τον ίδιο τον Σαμάνο, τον εκτελεστή και .. το τσιγάρο του.

Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται: Είμαι ό,τι δεν έζησα, είμαι η βροχή που θα 'ρθει να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί. Ο στρατιώτης με τ' όπλο σημαδεύει και σκέφτεται: Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ό,τι έχει ζήσει.
Είμ' ένας μικρός θεός, είμ' ένα στοιχειό. Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται: Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν Ο καιρός θα χάνεται ώσπου κάποιο απ' αυτά θα φωνάξει "λιμπερτά". Κι όπως θα κοιτάει τις κάνες θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά.

«Όταν διάβασα τη λεζάντα της φωτογραφίας, λέει ο ίδιος ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ανατρίχιασα. Η στάση του Φορτίνο Σαμάνο δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα. Ίσως γι’ αυτό με συγκίνησε.
Οι τωρινοί άνθρωποι, με τη συμβολή της τηλεόρασης, έχουμε υποστεί δύο σημαντικές ήττες: Από τη μια, έχουμε εθιστεί στον πόνο και στον θάνατο των άλλων –μέχρι και ζωντανή αναμετάδοση πολέμων έχουμε παρακολουθήσει– και από την άλλη, ακριβώς επειδή νομίζουμε ότι είμαστε πάντα στη θέση του θεατή, όταν χτυπήσει την πόρτα μας κάποια συμφορά ή ο ίδιος ο θάνατος ξαφνιαζόμαστε και τρομάζουμε».

 

 

απαλλότροιώθηκε απο εδώ

Δύο κείμενα που υπερασπίζονται το δημόσιο χαρακτήρα του Κάστρου.. και μία πρόταση ησυχίας..

ΥΓ πρότασης : τα γνωστά αυλικά αρπακτικά  ας χαμηλώσουν τα γαυγίσματα τους μη χαλάν τον βαθύ τους ύπνο.  Οι ημέρες  της αφθονίας(της ρεμούλας, της παρά_εξουσίας κλπ) τους έχουν ξε_περάσει, τώρα δίνουν  λογαριασμό στην … Τρόικα!!

Τα κείμενα που ακολουθούν περιγράφουν το γεγονός της εκτροπής του δημόσιου χαρακτήρα του Κάστρου της Άρτας,  που  κάποιοι έχουν βάλει μπροστά την «Ιδιωτικοποίησή του», ή καλύτερα τη λεηλασία του.  

 

Κάστρο ανοιχτό σε όλο το Λαό!  

  "Με έκπληξη και λύπη έμαθα πρόσφατα ότι το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αρταίων κατά πλειοψηφία αποφάσισε την παραχώρηση του Ξενία σε ιδιώτη, με την πρόφαση δήθεν ότι αυτή είναι η μόνη λύση για να αποδοθεί το Κάστρο της Άρτας στους δημότες. Βέβαια, γνωρίζοντας τους συσχετισμούς στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεν περίμενα και τίποτα καλύτερο! Από πολιτικές δυνάμεις και συμβούλους που στηρίζουν και υιοθετούν - ενίοτε ανοιχτά και ενίοτε δια της ανοχής και της απραξίας- μνημονιακές πολιτικές και νεοφιλελεύθερες πρακτικές και ανάγουν την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας ως πανάκεια και λύση «δια πάσαν νόσον», τι άλλο να περιμένει κανείς;

 Η έκπληξη και η λύπη μου όμως εστιάστηκε στην τοποθέτηση του εκπροσώπου του Συλλόγου «Πολιτών Παρέμβαση», ο οποίος συναίνεσε και συναποδέχθηκε την πρόταση της ιδιωτικοποίησης του Ξενία!
   Για όσους θυμούνται (αλλά και γι’ αυτούς που ξέχασαν), ο αγώνας των κατοίκων αυτής της πόλης για το άνοιγμα του Κάστρου ξεκίνησε το 2006, με μεγάλη ορμή και σύντομα μετατράπηκε σε ενεργό κίνημα, -ίσως το πιο χαρακτηριστικό και δυναμικό κίνημα των τελευταίων χρόνων στην περιοχή μας- στο οποίο έδωσαν πολλά άνθρωποι κάθε ηλικίας και τοποθέτησης, ορισμένοι εκ των οποίων μάλιστα δεν βρίσκονται σήμερα στη ζωή. Το βασικό αίτημα αυτής της κινηματικής πρωτοβουλίας ήταν «Κάστρο ανοιχτό για όλο το Λαό» και συμπύκνωνε την βασική θέση του, που δεν ήταν άλλη από την ανάληψη άμεσων πρωτοβουλιών για το άνοιγμα του Κάστρου και την απόδοσή του στο Δήμο Αρταίων ως νόμιμο ιδιοκτήτη και εκπρόσωπο όλου του αρτινού λαού, τη διάσωση του «Ξενία» και την αποκατάστασή του, με σκοπό να αποτελέσει στο μέλλον κέντρο πνευματικών εκδηλώσεων και πολιτιστικών δραστηριοτήτων κάθε είδους–δεδομένης και της έλλειψης πνευματικού κέντρου στην πόλη μας.

   Στόχος όλων αυτών ήταν να λειτουργούν οι χώροι του Κάστρου και του Ξενία ως χώροι κοινής χρήσης προς όφελος όλων των δημοτών, ανοιχτά και απρόσκοπτα, χωρίς εξαιρέσεις και αποκλεισμούς. Ως μια όαση εναλλακτικής συνεύρεσης των κατοίκων, πολιτιστικής παρέμβασης και δράσης, πνευματικού προβληματισμού κι εκδηλώσεων, αλλά και ως τόπος αναψυχής και χαλάρωσης. Όχι στα χέρια ιδιωτών, (ξενοδόχων ή άλλων επιχειρηματιών), κάποιοι εκ των οποίων μάλιστα από τότε εποφθαλμιούσαν και λοιδωρούσαν τον αγώνα μας!
   Πότε αλήθεια άλλαξε αυτό το αίτημα;
Ποιός και εν ονόματι ποιού το αλλοίωσε, το αποδυνάμωσε και το ποδοπάτησε;
Μέσα από ποιες διαδικασίες;

   Θα μου πείτε: το κίνημα εξασθένησε και στη θέση του δημιουργήθηκε ένας σύλλογος, ο οποίος μέσα από τις δικές του εσωτερικές διαδικασίες αποφάσισε κάτι άλλο, διαφορετικό από αυτό που ήταν ο αρχικός στόχος του. Εντάξει λοιπόν. Αφού είναι έτσι, ας μιλάει μόνο για λογαριασμό του και ας πάρει και την ευθύνη αυτών των αποφάσεών του. Δεν δικαιούται να μιλάει για λογαριασμό του Αρτινού Λαού, ούτε για λογαριασμό του Κινήματος του Κάστρου και των αγωνιζόμενων ανθρώπων του, που δεν θέλουν μπράβους και πορτιέρηδες στην πύλη του Κάστρου, ούτε χλιδάτες αίθουσες ξενοδοχείων, με επιχειρηματίες που θα λογαριάζουν μόνο το κέρδος, θα χρεώνουν ακριβά τον καφέ και θα απαγορεύουν την είσοδο σε όποιον δεν συνάδει με την αισθητική τους!

   Το Κάστρο ανήκει στον αρτινό λαό. Η δημόσια περιουσία και οι δημόσιοι χώροι είναι δικαίωμα και κοινωνικό αγαθό.
Δεν είναι εμπόρευμα.

   Αυτοί που θεοποιούν την ιδιωτική πρωτοβουλία και το κέρδος, απαξιώνοντας καθετί δημόσιο, συλλογικό ή συνεργατικό, ακριβώς επειδή είναι ανίκανοι να σκεφτούν και να πράξουν διαφορετικά, στριμωγμένοι μέσα στη νεοφιλελεύθερη αντίληψη και πρακτική τους, ας ανοίξουν λίγο τα θολωμένα μάτια τους και ας δουν την πληθώρα παραδειγμάτων εκατοντάδων Δήμων, οι οποίοι ακόμα και σ’ αυτές τις συνθήκες της κρίσης και της συντηρητικής διαχείρισης, συναισθάνονται το καθήκον και την ευθύνη τους, κάνουν έργα, παίρνουν πρωτοβουλίες και διαφυλάσσουν δημόσια και δημοτική περιουσία προς όφελος των δημοτών τους, αυτοδιαχειρίζονται δημοτικούς χώρους και τους προστατεύουν από τα κερδοσκοπικά σχέδια των αετονύχηδων. Πολλές φορές μάλιστα με αγώνες και συγκρούσεις, ακόμα και με την κεντρική εξουσία. Γιατί πάντα υπάρχει και άλλος δρόμος!

   Ο Δήμος έχει καθήκον και υποχρέωση να εξασφαλίσει τον κοινωνικό χαρακτήρα ενός χώρου κι ενός μνημείου, που όχι μόνο ανήκει στην Ιστορία της πόλης, αλλά κυρίως ανήκει στους ανθρώπους της και στις μελλοντικές γενιές της. Σ’ αυτή τη νέα γενιά που βιώνει σήμερα την ανεργία, τη φτώχεια, την αποξένωση, την έλλειψη χώρων και τρόπων δημιουργικής έκφρασης!

   Σ’ αυτή τη νεολαία που δεν θέλει να πίνει πανάκριβο καφέ σε άβολα σταντ, αλλά γουστάρει να κάθεται καταγής, στο χορτάρι, να ονειρεύεται, ν’ ακούει μουσική, να παίζει θέατρο, να χορεύει και να γελά ελεύθερα.

   Γι’ αυτά παλέψαμε όλοι εμείς που απαρτίζαμε τότε το Κίνημα του Κάστρου. Για όλα αυτά θα συνεχίσουμε να παλεύουμε και σήμερα… και αύριο… και πάντα!"





                                                                                                                       Λίτσα Κιτσαντά


Το  2ο κείμενο που φιλοξενούμε είναι του Χάρη Ναξάκη

Η εξαργύρωση των αγώνων σε δημόσιες σχέσεις.

 "Ποιος έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους να παραποιούν χοντροκομμένα την εκπεφρασμένη θέση του συλλόγου για δημόσια χρήση του Ξενία;"

Η ένδοξη Ρώμη σε περίμενε τόσους αιώνες.
Σε προφητείες έλεγε τον ερχομό σου.
Κι εσύ αφομοιώθηκες;

Μιχάλης Κατσαρός, κατά Σαδδουκαίων.[i]

   Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι ο Σύλλογος Πολιτών Παρέμβαση, που φιλοδόξησε να αποτελέσει ένα κίνημα πόλης, θα μετατρεπόταν σε άτυπο εκπρόσωπο ενός οργάνου που επέβαλλε στη χώρα η Τρόικα, το ΤΑΙΠΕΔ, ταμείο αξιοποίησης ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου), το οποίο έχει ως ρητό στόχο να ιδιωτικοποιήσει προς όφελος των δανειστών ακόμα και τον αέρα που αναπνέουμε. Και εις ανώτερα! Τώρα που διαβήκατε τον Ρουβικώνα χωρίς ίχνος ντροπής μπορείτε να αναλάβετε και τις δημόσιες σχέσεις του ΤΑΙΠΕΔ, καταρτίζοντας άμεσα ένα κατάλογο φιλέτων της πόλης προς ιδιωτικοποίηση: ΚΕΥΓ, στρατόπεδο Παπακώστα, κλπ.
   Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Επιτέλους πριν μερικά χρόνια, σε μια πόλη που για καιρό ανέθετε στους εκπροσώπους των κομμάτων εξουσίας να επιλύουν τα προβλήματά της, με τα γνωστά αποτελέσματα, με αφορμή το κάστρο της πόλης συγκροτήθηκε μια κίνηση ενεργών αυτόνομων πολιτών που αποφάσισαν να δραστηριοποιηθούν με την ιδιότητα του πολίτη που παίρνει τις τύχες στα χέρια του. Οι ενεργοί αυτοί πολίτες που συγκρότησαν στη συνέχεια το σύλλογο Πολιτών Παρέμβαση, ως πρώτο στόχο παρέμβασης στα κοινά της πόλης έθεσαν το κάστρο με σκοπό: α) το άνοιγμα του κάστρου με ελεύθερη πρόσβαση σ’αυτό β) την αξιοποίηση του Ξενία και των εσωτερικών χώρων του κάστρου για δημόσια χρήση. Σύμφωνα με την αντίληψη του συλλόγου το κάστρο και το Ξενία αποτελούν κοινά αγαθά και το κοινωνικό σώμα της πόλης, οι πολίτες, πρέπει να μπορούν να τα απολαμβάνουν ελεύθερα. Το κάστρο και το Ξενία δεν είναι ιδιωτικά αγαθά, εμπορεύματα, που για τη χρήση τους πρέπει να πληρώνουμε.
   Ο χρόνος κύλησε, οι κινητοποιήσεις των ενεργών πολιτών (άνοιγμα του κάστρου, διαδηλώσεις, συμβολικός καθαρισμός των εσωτερικών χώρων, εκδηλώσεις-συζητήσεις) έφεραν ορισμένα αποτελέσματα όπως ο καθαρισμός του κάστρου, η ένταξη του μνημείου του κάστρου σε πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, η παραχώρηση του Ξενία στο Δήμο. Κι έτσι φτάσαμε στην προηγούμενη εβδομάδα, όπου σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου αποφασίστηκε η παραχώρηση του Ξενία και του περιβάλλοντος χώρου σε ιδιώτη.
   Αυτό όμως που προκάλεσε την μεγαλύτερη έκπληξη(;) ήταν η τοποθέτηση του εκπροσώπου της κίνησης πολιτών, που υιοθετώντας το σαθρό επιχείρημα της αδυναμίας αξιοποίησης του Ξενία από το Δήμο λόγω έλλειψης χρημάτων σε καιρό κρίσης, συμφώνησε στην ιδιωτικοποίησή του για να μετατραπεί σε ξενοδοχείο. Με τον τρόπο αυτό, μας πληροφόρησε, θα είναι ανοικτό το κάστρο για εκδηλώσεις, συνεστιάσεις, γαμήλιες τελετές, χορούς, κλπ (sic). Αυτό έλειπε από την Άρτα. Λες και έχουμε ασθενή μνήμη και δεν ξέρουμε ότι όταν πριν 20 χρόνια λειτουργούσε το Ξενία με αυτά τα χαρακτηριστικά δεν υπήρχαν στην Άρτα ξενοδοχεία με πολυχώρους για τέτοιες χρήσεις.
   Όλοι οι παροικούντες στην Ιερουσαλήμ γνωρίζουν σ’ αυτή την πόλη ότι ο σύλλογος αυτός έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια σε άδειο σακί, είναι ένας σύλλογος σφραγίδα, που το πολύ-πολύ να εκδώσει καμιά ανακοίνωση ή να κόψει καμιά πίτα. Αλλά ακόμα κι έτσι, ποιος έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους να παραποιούν χοντροκομμένα την εκπεφρασμένη θέση του συλλόγου για δημόσια χρήση του Ξενία; Scripta manent (Τα γραπτά μένουν). Υπάρχουν δεκάδες αποφάσεις του συλλόγου γι’ αυτό. Ακόμα και αν οι συνθήκες άλλαξαν και έπρεπε να συζητηθεί ξανά το θέμα, δεν έπρεπε να συγκληθεί Γενική Συνέλευση των μελών του Συλλόγου; Ας τολμούσαν. Αλλά είπαμε, ο σύλλογος έχει μετατραπεί σε μια σφραγίδα στα χέρια κάποιων. Έτσι δεν εδραιώνεται δυστυχώς η πεποίθηση του κόσμου ότι «όλοι τα ίδια σκατά είναι»; Ο άνθρωπος το δεινότερο όλων….
   Η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για παραχώρηση του Ξενία σε ιδιώτη στηρίζεται σε δυο ψεύδη:
   1ον) Ο ιδιώτης, επειδή έχει ως κίνητρο το ιδιοτελές του συμφέρον, το κέρδος, είναι ο μόνος που μπορεί να προσφέρει βιώσιμες λύσεις και υπηρεσίες. Κάθε δε δημόσια, δημοτική, συνεργατική δραστηριότητα επειδή έχει ως κίνητρο το κοινό καλό είναι εξ ορισμού αναποτελεσματική. Πρόκειται για την υιοθέτηση του πιο ακραίου επιχειρήματος του νεοφιλελευθερισμού, για ένα φονταμενταλισμό της αγοράς που επιδιώκει την ιδιωτικοποίηση του κόσμου. Η ιδιοτέλεια και ο ωφελιμισμός είναι αρετή, η τυραννία της αγοράς είναι φυσικός νόμος. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε έναν ατέλειωτο κατάλογο δημοσίων, δημοτικών, συνεργατικών δραστηριοτήτων στην Ελλάδα και στον κόσμο, που είναι μάλιστα κερδοφόρες. Ας μας υποδείξουν μια χώρα του κόσμου που ζει χωρίς δημόσια αγαθά. Ποιόν κοροϊδεύουν; Αιδώς Αργείοι!
   2ον) Ο πολιτικός ρεαλισμός επιβάλλει να δοθεί το Ξενία σε ιδιώτη, διότι ο δήμος την εποχή των μνημονίων δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να το αξιοποιήσει. Πρόκειται για ένα επικοινωνιακό ψέμα. Εκατοντάδες δήμοι σε όλοι τη χώρα, σήμερα στην εποχή της οικονομικής κρίσης, εκτελούν έργα και αξιοποιούν την δημόσια-δημοτική περιουσία σε κοινωνικές χρήσεις. Μήπως θέλετε να σας στείλουμε ένα κατάλογο έργων; Η πολιτική βούληση και η ιεράρχηση προτεραιοτήτων λείπει και όχι η εξεύρεση οικονομικών πόρων.
   Το Ξενία και ο περιβάλλοντας χώρος, σταδιακά, σε ένα ρεαλιστικό βάθος χρόνου (μιας 7ετίας) θα μπορούσε να γίνει ένας ζωντανός Δημοτικός πολυχώρος που θα στεγάζει:
          · πολιτιστικές δραστηριότητες
          · κοινωνικές υπηρεσίες του Δήμου
          · εκθετήριο τοπικών προϊόντων
          · παραδοσιακό καφενείο
          · κοινωνικό παντοπωλείο
          · μη κυβερνητικές οργανώσεις
          · γραφεία επιστημονικών-πολιτιστικών συλλόγων
   Και τέλος πάντων, αν είναι να προσθέσουμε στην Ελλάδα και στην Άρτα ένα ακόμα ξενοδοχείο, σε μια χώρα που τείνει να μετατραπεί σε τουριστική μονοκαλλιέργεια, επειδή δεν υπάρχει σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησής της, καλύτερα να αφήσετε το κάστρο στην αιώνια ησυχία του, γιατί με την μεγαλοπρέπειά του δείχνει την ματαιοδοξία σας.

Ο ουρανός είναι αιώνιος
Η γη διαρκής
Γιατί;
Δεν ζουν για τον εαυτό τους
Και έτσι ζουν για πολύ 

Λάο Τσε 

[i] Το ποίημα του Μ.Κατσαρού είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στην παρούσα διοίκηση του συλλόγου σφραγίδα «Πολιτών Παρέμβαση», τον ερχομό της οποίας περίμενε η πόλη της Άρτας για να παραδώσει το κάστρο στο λαό της και αυτοί το παρέδωσαν στους ιδιώτες.

Ναξάκης Χάρης
Πρώην μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου Πολιτών Παρέμβαση




ΥΓ: Tα δύο κείμενα τα έχουμε πάρει,  χωρίς καμία συγκατάθεση, απο την ηλεκτρονική σελιδα του Τηλεβόα (tilevoasartas.blogspot.gr)

 

Μαρτυρίες. Αφιέρωμα στους αγωνιστές του Πολυτεχνείου, του Νίκου Καβουκίδη (ντοκιμαντερ)

Εκδήλωση -Προβολή για το Πολυτεχνείο - Κυριακή 17 Νοέμβρη στις 21:00 το βράδυ.

40 Χρόνια από την πιο όμορφη σύγκρουση του ελληνικού λαού με το διεφθαρμένο και Ολοκληρωτικό καθεστώς της Χούντας των Συνταγματαρχών.  
40 Χρόνια από το Πολυτεχνείο.
40 Χρόνια μετά,  το αίτημα μιας νέας εξέγερσης ενάντια στο σημερινό Ολοκληρωτικό καθεστώς του Μνημονίου , των ανδρείκελων των ξένων μηχανισμών του ΔΝΤ και της Γερμανίας, είναι πιο επιτακτικό και ώριμο  από ποτέ.

Η Ελλάδα στα χρόνια του Μνημονίου βρίσκεται στη μέγκενη ενός ακροδεξιού καθεστώτος που εφαρμόζοντας ένα ακραίο φιλελεύθερο πρόγραμμα(Μνημόνιο)  εκτελεί καθημερινά το λαό, τα δικαιώματά του, τις ελευθερίες του, λεηλατεί τον δημόσιο πλούτο χαρίζοντάς τον σε δανειστές και “πρωθυπουργικούς” φίλους, τοποθετεί, τα ΜΜΕ,  την αστυνομία, τους εισαγγελείς, τους  παρακρατικούς(πχ ναζί) κλπ ως κυρίαρχα εργαλεία τρομοκράτησης και συκοφάντησης του λαού και των αγωνιζόμενων κοινωνικών μερών .. 

Το  σημερινό Ολοκληρωτικό καθεστώς δεν το  συστήνουν τίποτε κατσαπλιάδες  λοχίες του στρατού και του παρακράτους, αλλά πληρωμένα πολιτικά ανδρείκελα των πλέον παρασιτικών κομμάτων (Πασοκ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ, ναζί) και άνθρωποι των μηχανισμών του Κεφαλαίου(τράπεζες και εφοπλιστές κλπ ) που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο κυριαρχούσαν έως τώρα..

Την Κυριακή στο Μπαρ «Κουρδιστό Πορτοκάλι» θα γίνει παρουσίαση και προβολή του ντοκιμαντέρ του Κούλογλου : «Η αληθινή Ιστορία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου»

ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 
Cafe Bar. ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Η προβολή θα ξεκινήσει στις 21:00μμ

Μια καλή δουλειά, αμαυρώθηκε από ιστορικές παραχαράξεις και αντικομουνιστικές αιχμές («Της Άρτας το Γεφύρι» - Το ντοκιμαντέρ του Βασίλη Γκανιάτσα) (απαλλοτροιωμένο άρθρο)

Κρίμα! Θα μπορούσε πράγματι να φύγουν με τις καλύτερες εντυπώσεις, όλοι όσοι παρευρέθηκαν στη χθεσινή προβολή  του ντοκιμαντέρ, του Βασίλη Γκανιάτσα «Της Άρτας το Γεφύρι»,στην αίθουσα Σκουφά.
Κρίμα! Διότι η μαζική προσέλευση των συμπολιτών, και η προδιάθεσή τους ότι κάτι καλό θα δουν και θα ακούσουν, διαψεύστηκαν από ιστορικές παραχαράξεις και αντικομουνιστικές ανακρίβειες.

Συγκεκριμένα: Για αρκετό χρονικό διάστημα, από την 40λεπτη διάρκεια προβολής, ακούγαμε και βλέπαμε τις αφηγήσεις ενός πρώην αντάρτη του ΕΔΕΣ και ενός άλλου συνομηλίκου του, οι οποίες παρουσιάζονταν ως η μοναδική αλήθεια διαφόρων γεγονότων. Το χειρότερο ήταν ότι αυτά γινόταν αποδεκτά και από τον σκηνοθέτη, ο οποίος τις παρουσίαζε ως ''ιστορικό'' υλικό και το ακόμα χειρότερο αυτές, οι μονόπλευρες υποκειμενικές μαρτυρίες να αποτελούν κριτήριο αθωότητας για τους συνεργάτες των Γερμανών ναζί κατακτητών και καταδίκης ολόκληρων αντιστασιακών οργανώσεων και συγκεκριμένα του ΕΛΑΣ.

Εάν ο κ. Γκανιάτσας ήθελε να καταγράψει αντικειμενικά το γεγονός της μη ανατίναξης της γέφυρας από τους φασίστες Γερμανούς, κατά την αποχώρηση τους, το λιγότερο που όφειλε να κάνει ήταν να αναζητήσει πηγές και από την άλλη πλευρά, δηλαδή του ΕΛΑΣ. Από τη στιγμή που δεν τόλμησε κάτι τέτοιο φέρει σοβαρές ευθύνες. ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΕΣ διότι:

1. Με τα λεγόμενα των μαρτύρων και την αφήγηση του κινηματογραφιστή κ Γκανιάτσα δόθηκε η λαθεμένη άποψη περί καλών και κακών κατακτητών και μάλιστα ''μορφωμένων φιλελλήνων'' ναζιστών!!! Είναι χαρακτηριστική η φράση του ενός από τους μάρτυρες που λέει:'' Ο μορφωμένος, φιλέλληνας'' αξιωματικός, με τον οποίο είχε σχέσεις η συμπατριώτισσα αρτινιά, η Αγραφιώτη, δεν ανήκε στη Γκεστάπο, δεν ήταν στα SS αλλά ...αξιωματικός του Γερμανικού Στρατού!

2. Οι διαφοροποιήσεις που ακούστηκαν, για να απενοχοποιήσουν τον συγκεκριμένο αξιωματικό, ο οποίος σύμφωνα με μαρτυρίες είχε κάνει το βίο αβίωτο των αρτινών και να απαλλάξουν έτσι από τη συλλογική εγκληματική, φασιστή, ναζιστική ευθύνη τους Γερμανούς κατακτητές ήταν ανιστόρητες.

3. Να ακούγονται μια σειρά από ιστορικές παραχαράξεις για το ρόλο της κάθε μιας από τις αντιστασιακές οργανώσεις, το ρόλο των δοσίλογων και των συνεργατών των Γερμανών, της μονομέρειας των ευθυνών σ' ένα Νομό όπου έχουμε το ολοκαύτωμα του Κομμένου από τους φασίστες Γερμανούς! Είναι επιεικώς ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.

4. Διότι, όταν ο ίδιος ο αφηγητής-σκηνοθέτης, ως ιστορικός δικαστής αποφαίνεται ότι '' δεν ήταν συνεργάτης των Γερμανών ναζιστών κατακτητών η συγκεκριμένη τρόφιμος του ξενοδοχείου διαμονής των Γερμανών αξιωματικών, επονομαζόμενη Αγραφιώτη, δεν κάνει τίποτε  άλλο από το να αθωώνει τη συγκεκριμένη ελληνίδα που είχε, στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες: Το χρόνο να ''νταραβερίζεται'', τη δυνατότητα να κάνει γνωριμίες, να καλλιεργεί τα ''κονέ'' της με ΟΛΟΥΣ τους Γερμανούς αξιωματούχους, να τρέφεται και να ντύνεται πλουσιοπάροχα και μάλιστα να κερδίζει την...καρδιά του τουρίστα, καλλιεργημένου διοικητή που έσωσε το γεφύρι!;! Γι΄ αυτή, με δυνατή φωνή ο κ. Γκανιάτσας απεφάνθη ότι δεν ήταν συνεργάτης των εχθρών και κακώς την εκτέλεσε ο ΕΛΑΣ. Καλά πως η συγκεκριμένη ''κυρία'' απολάμβανε όοοτι απολάμβανε στα ...πόδια των γερμανών την ίδια στιγμή που  οι γυναίκες του ΕΛΑΣ έδωναν το δικό τους απελευθερωτικό αγώνα, στις συγκεκριμένες κακουχίες των σκληροτράχηλων βουνών, αλλά με το όπλο στην πλάτη, το χαμόγελο και το τραγούδι στα χείλη και το κυριότερο; Την τιμή και το κεφάλι ψηλά! Δεν στριφογύριζαν στα κρεβάτια των κατακτητών, έτσι ΑΠΛΑ και ΑΘΩΕΣ, δίχως ''ανταλλάγματα'', ωσάν μωρές ΠΑΡΘΕΝΕΣ. ΕΝΤΑΞΕΙ;

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά ήρθε και το ...κερασάκι στην τούρτα! Αφού τελειώνοντας με τις διάφορες, σωτήριες πράγματι παρεμβάσεις αλλά και το φωτισμό του γεφυριού. Αφού  με χαρούμενη παιδική φωνή μικρού παιδιού μας περιέγραψε ένα κιτς Χριστουγεννιάτικο φωτισμό της ιστορικής γέφυρας πετάει ένα φευγαλέο πλάνο του γεφυριού στο οποίο δεσπόζει ένα τεράστιο πανώ.  Ο θεατής το μόνο που προλαβαίνει να δει είναι η υπογραφή, δηλαδή Κ.Κ.Ε, ενώ ταυτόχρονα ακούγεται, ειρωνική η φωνή του αφηγητή που λέει:''είδαμε και τέτοια''

Ευτυχώς που είδαμε κάτι τέτοια, όποτε χρειάστηκε, φυσικά όχι μόνο στο ιστορικό γεφύρι αλλά και στην ίδια την Ακρόπολη. Πανώ σαν αυτά του Κ.Κ.Ε είναι ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ, διότι ο αγώνας και η προβολή αιτημάτων για την επιβίωση είναι πολιτισμός. Διότι πανώ σαν αυτά του Κ.Κ.Ε στη γέφυρα, ενάντια στους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στο Βελιγράδι, μπαίνουν για να γλιτώσει μιά άλλη ιστορική γέφυρα, για την οποία θυσιάστηκε μιά από τις αδερφές της γυναίκας του πρωτομάστορα,του δικού μας γεφυριού. 

Βασίλης Ζιώβας                                                     

πηγή του άρθρου:  η ηλεκτρονική σελίδα "Οικοδόμος"

Μια ανταπόκριση για την ΕΡΤ και το κοινωνικό σφαγείο του Μνημονίου, λίγο πριν το τελικό πλιάτσικο της Δημόσιας Τηλεόρασης.

Το φασιστικό κλείσιμο της ΕΡΤ έγινε από την σύμπραξη των πολιτικών αλητών του Μνημονίου, των  εισαγγελικών και αστυνομικών αρχών και των ΜΜΕ που τους στηρίζουν . Επιβεβαιώθηκαν   πλήρως και σε απόλυτο βαθμό τα βαθιά ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά του καθεστώτος που επιβλήθηκε με το οικονομικό πρόγραμμα του Μνημονίου.

 Η επέμβαση των πραιτοριανών στην ΕΡΤ είχε εξαγγελθεί με μία στημένη κοινοβουλευτική παρουσία ακροδεξιών βουλευτών που χαρακτηρίζονται για την υπακοή τους στο ξενόφερτο καθεστώς και στους ξένους επικυρίαρχους( ΔΝΤ-Γερμανία), με τους οποίους «διαπραγματεύονται» την εξόντωση και λεηλασία  του ελληνικού λαού  .

 Η αρχή της νομιμότητας, καλλιεργήθηκε ως η επίφαση που θα ξέπλενε την πολιτική απόφαση των ανδρείκελων της ξενόφερτης Τρόικας και των ντόπιων καναλαρχών[πχ Digea (MEGA κλπ)]να εισβάλουν στην ΕΡΤ. Τα κλείσιμο της ΕΡΤ είχε διαταχθεί με φασιστικού τύπου διάταγμα , Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου τι λένε , τον Ιούνιου του 2013(10/6), το  συγκεκριμένο διάταγμα   έπρεπε να περάσει από τη Βουλή για επικύρωση έως τις 18 Οκτωβρίου, όποτε και δεν την εμφάνισαν . 

Την κοινοβουλευτική επικύρωση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου για την ΕΡΤ που δεν έγινε,  για πολιτικούς λόγους σταθερότητας, ανέλαβαν να νομιμοποιήσουν  αστυνομικοί, παρακρατικοί(σκιώδης υπάλληλοι και της ΔΤ) ένας εισαγγελέας σαν αυτούς που βρίθουν στο διεφθαρμένο ολοκληρωτικό καθεστώς και βέβαια τα ΜΜΕ των καναλαρχών που μόλις είχαν αρπάξει από τα χέρια των αλητών του Μνημονίου, δωρεάν για τα δημόσια ταμεία ,  τις δημόσιες συχνότητες. Λέμε δωρεάν για τα δημόσια Ταμεία, γιατί είμαστε σίγουροί ότι ναι μεν δεν μπήκαν χρήματα σε δημόσια Ταμεία από το δόσιμο των πανάκριβων συχνοτήτων , αλλά ετούτη  η κλίκα των αλητών κυρίως των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, έχει στήσει τον   κόσμο  της,  στη μίζα και στη ρεμούλα  και όχι σε «αφιλοκερδείς» πράξεις, γεμάτες ανιδιοτέλειες και συμπόνιες..     

Το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι μία συνολική παράνομη  πράξη.  Δεν στηρίζεται ούτε σε κοινοβουλευτικές αποφάσεις μιας και δεν ήρθε ποτέ στη Βουλή για επικύρωση η αρμόδια  Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου,  ενώ  υπήρχε και απόφαση του ΣτΕ που επέβαλε την επαναλειτουργία της ΕΡΤ με το προσωπικό και το πρόγραμμα της όπως υπήρχε..  
Χιλιάδες άνθρωποι απολύθηκαν παράνομα διαλύθηκαν οικογένειες, ενώ υπήρξε εργαζόμενος που αυτοκτόνησε από τη συγκεκριμένη απόφαση(αλλά τι σημασία έχει αυτό για το Στύλιο και τον Γκόγκα και τους υπόλοιπους,  αυτοί τα μισθά τους θέλουν και να μην χαλάσει   κανείς το κυβερνητικό κλίμα της «διαπραγμάτευσης»!!!!).
  Χάθηκαν εκατομμύρια ευρώ από εκδηλώσεις που είχε κλείσει η ΕΡΤ, προγράμματα κλπ, έγινε πάρτυ ανομολογητων εκατομμυρίων ευρώ, στην “κατασκευή” της νέας τηλεόρασης (ΝΕΡΙΤ) από πατενταρισμένα παράσιτα των κομμάτων του καθεστώτος αλλά και υπαλλήλους των ανταγωνιστικών ΜΜΕ που ανέλαβαν τα νέα κουμάντα, και όλα αυτά νομιμοποιηθήκαν από τη βαρβαρότητα της αστυνομίας-εισαγγελέων  , των ΜΜΕ(MEGA κλπ) και βέβαια των κοινοβουλευτικών υπαλλήλων της Τρόικας(ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ).

Το, στην κυριολεξία, φασιστικό κλείσιμο της ΕΡΤ μετακυλήθηκε στη Βουλή και στην πρόταση δυσπιστίας κατά του κυβερνητικού της Τρόικας(ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ) ..
Η συνέχιση της νομιμοποίησης του Ολοκληρωτικού καθεστώτος έγινε  με πλήρη επίγνωση και συμφωνία όλων των όρων που επιβάλλουν την κοινωνική σφαγή. Τα συνεργαζόμενα υποκείμενα  συνεχίζουν να σηκώνουν το χέρι συγκαταβαίνοντας, στο πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας και  στην μαζική σφαγή  του ελληνικού λαού. Οι χιλιάδες απολύσεις, οι κλειστές επιχειρήσεις, η αστυνομική βία κατά των αντιστεκόμενων κοινωνικών μερών, οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας που θα γιγαντώσουν την κοινωνική σφαγή, το χάρισμα των νοσοκομείων, η φορολόγηση ή καλύτερα η νόμιμη  ληστεία των λαϊκών εισοδημάτων, η ιδιωτικοποίηση των ασφαλιστικών Ταμείων και δομών  στα κάθε είδους  αρπακτικά-χορηγούς των αλητών του Μνημονίου, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και των δημόσιων επιχειρήσεων (πχ ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ κλπ) είναι μερικές από τις αποφάσεις που κρέμονται στα σηκωμένα χέρια των υποτελών του καθεστώτος του Μνημονίου,  που  αργά ή γρήγορα θα δώσουν εξηγήσεις… όσο πρωταγωνιστές , όσο άσημοι και αν είναι.       

Ο πολιτικός χρόνος του Ολοκληρωτικού καθεστώτος του Μνημονίου  τελειώνει. Το ακροδεξιό καθεστώς και τα κατοικίδια του δείχνουν  ακόμη πιο σκληρές ορέξεις ενάντια στην κοινωνία , στη χώρα και στη δημόσια περιουσία. Μένουν ακόμη πράγματα να δούμε, να κάνουν και να αξιολογήσουμε..

Την σημερινή απάνθρωπη πραγματικότητα στην Ελλάδα,  την υπογράφουν  τα ανδρείκελα του καθεστώτος του Μνημονίου.
Την Ιστορία, όμως,  την υπογράφουν  η κοινωνία  και οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι της και αυτό δεν αποτελεί πρόβλεψη στα Μνημόνια που ψηφίζουν τα ανδρείκελα αλλά κοινωνική και ιστορική νομοτέλεια  .